In libros Aristotelis de caelo paraphrasis hebraice et latine

a82 TITEMTSTII DM OAELO A 12 [Arist. p. 283 a 17]cum autem osteusum sit ea, quae ortum ac interituui liabent, f. 22^potentiashabere, quae infinitis tempovibus proceduut, indeque coiisequi,fieri posse, ut uiium et idem sit et non sit, tandem eoruinsententiam refellere oportet, ([ui id, quod natum est, nou interire,5 et quod est uon natum, interire posse affirmant, hac ratione (^uodab eo dictum fuit (ut opinor) intellegi debet, hoc autem id nonest, quod ipse inteudebat, sed alia quaedam ratio, qua fieri nonposse demonstratur, ut post sit aliquid semper esse, (^uod antea nonfuerit, quemadmodum id, quod natum est, neque ut id, (juod antea10 semper fuerit, postea sit semper nullum, veluti mortale.Prius autemde eo disseramus,quodiuteritumseutit. dicimusita(|ue,si superioribus temporibus id semper fuerit, eritigitur inliuitumaliquod,sed suum esse erit secundum sirailitudinem eius, quod interitumsentit. quod vero habet poteutiani, ut iutereat, ])alam est toto eo15 tempore, in quo est, talem potentiam eziuesse; alioquiu si eiusmodipotentia in (^uolibet puncto statuti teraporis, hoc est omui tempore,in eo nou sit, sed aliud punctum sit ab his statutis, in (juoeiusmodi potentia in eo consistat, sitque hoc punctum fmitum segregatumqueab eo tempore, in quo est, tempus etimn^ in quo est,20 eadem ratione se habebit. sin minus, couseutaueum erit, ut haecvel ilia puncta ad eorum linem termiuata non sint. at si mensuraquaedam iufinita non erit, omue praeteritum tempus non eritinfinitum; onme cero tempus, quod elapsum est, infinitum est— hoc enim omne laniquani principiu7u suppo&itum est — conveuit ergout non sit ]Huictum segregaturn terminatumque, quo potentiam25 acquirat, ut interire possit. quodsi certum ac definitum punctumhuic non erit, in omni puncto dato potentiam habet, ut interirepossit. quare convenit, si punctum temporis ])raeteriti uec numerumuec terminum admittat, ut immeusum iufinitumque existat;quo infinite existente, tempora etiam, quae inter ea sunt, infinita30 erunt; igitur tempus quoque, quod illorum causa colligitur, infinitumextiterit. cerum etsi aliquid in omni eo sit, ei tamen potentia inest,(^ua potest in eo non esse, sed iam antea a nobis demonstratumest, ea, quae multorum vim habent tempore infinito, fieri posse ineo, ut illarum i)oteutiarum actiones simul recipiant, et cum35 statuerimus ii)sum, dum interitum admittit, habere quoque actionemillius potentiae, hoc est uon esseudi, id falsum statuimus,quin immo ex eorum numero est, quae fieri uon possuut. atquise(|uitur hoc absurdum ad positnm fundamentum,|quo f. 23ruoster sermo iuitium duxit, quod habet: fieri potest, ut id, quod omni40 praeterito temjjore fuit, omni cousequeuti tempore postea uon sit.et haec differentia est inter banc et illam rationem, quae est ad-3 non posse omues 29 en] observa plur. : couicio puncta (27) . . . admiitant, ut iinmensaiiijiiutaijue cristant; (juibus . . .