In libros Aristotelis de caelo paraphrasis hebraice et latine

earumTilEMISTU DE CAELO Fb [Ari.st. p. a03b21— 31] 183qui (luideni raritate lit, sequitur eis autiquiorem esse, nihil f. 4!)^autem interest; si euim quispiam diceret, iguem corpus uou esse,quod ceterorum omnium corporum miuutissimis partibus constat,sed tantummodo tenuiorem existere, esse autem unum aliud ab igue: id5 igitur hoc uuo antiquius erit, ex quo dicunt cetera corpora constare.Aristotelis autem sermo si ipse per se spectatur, ab eius finependet, cui alligatus est, uhi inquit raritatem esse dissolutioueni;sed qui haec ponuut, huic forte minime assentiuntur. quare ineiusmodi sermonibus sane duplicata est depravatio veritatis (?), si-10 quidem illi ponunt id, quod rarum et densum iutercedit, nee primuninee elemeutum esse, cum ipse seiitentiis eorum contortis ratiocinetur {^),quasi inter haec duo constaret. ambae enim extremitates eo prioressunt, quod in medio locatum est, et si ambae non sint, tamenbaud dubie earum altera prior est; siquidem album et nigrum15 purpureo colore (exempli gratia) priora sunt, quoniam inter eamedium tenet, senectus autem ac aetas florens, ambae quidem[clamosae aetatis, sen extremae senectutis tempore] priores nonsunt, sed altera dubio procul prior est. praesentem|f. 50rautem sermonem, quern modo afferemus, contexit, ac perspicuus20 existit.Praeterea ex lioc uno tali modo^ hoc est raritate et densitate,reliqua generari aliud non est quara tenuitate et crassitudine;nam quod rarum est, id tenue^ et quod densum [crassum est].rursus autem tenuitate et crassitudine idem est, quod25 magnitudine et parvitate; tenue enim est, quod minus est,et crassum, quod mains; quod enim valde extensum dilatatumqueest, tenue dicitur, quale est id, quod ex minutispartibus constat, quare hoc modo onmino efficitur, ut reliquaex hoc uuo fiant magnitudine et parvitate, ita ut ex relatims30 speciem innovent; ponunt enim hoc modo inter se apertissimedistingui. itaque ex hoc necessario fit, ut in singulis eorum propriasubstantia non insit, sed omuis substantia ad aliud referatur. at4 sed— existere scrips! levi mutatione: siijuidem ea, quae i-aritatis ordine Jiunt, tenuioraexisiunt Al male 6 cf. Averr. 207 M 208 A et eiusdem paraphr. p. 322 A, quidictum Themistii laudat, quod nusquam reperimus 9 depi-avatio— constaret (12)]loc. difficilem sic verti: quare in eiusmodi sermonibus duplicata fiiit vera conversio, siquidemhoc cos ponere, est, id quod rarum et densum intercedit, nee primum nee clenientumesse ajyirmare, ut convertalur et infringatur sermonibus eorum, quod ex his duohus constttAl 17 clamosae— tempore addidit Al, cui ego non assentior19 contexit ac'\ ita Al procul dabio falso: codd. corrupti; coll. p. 187,40 vertendum est:ratio autem sermonis, quern modo attulimus, perspicua est. 23 crassum est Supplevi29 relativis scripsi: duobus additamentis codd.: quae^tametsi additamenta sini, speciem innuvantAl ficticie