kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Egiatan, harea mugikorrak nagusi diren lur eremuetan sartzen gara
intelektualen azterketari ekitean. Izan ere, eremu horiexetan eztabaidatzen
da nork ezarri ahal duen mundu sozialari buruz hitz egiteko modu egokia,
legitimoa eta zuzena. Hortxe dago, hain justu ere, intelektualen
azterketaren oztopoetako bat. Bada, kulturgileek berezkotzat jotzen dute
diskurtso legitimoa ezartzeko asmoa eta asmo horrek baztertu egiten du, era
ezkutuan edo agerian, diskurtsoa sortzen duen subjektua objektibatzeko
edozein ahalegin. Lehenago esan den bezala, ezagutzaren subjektuaren
objektibazioak, hau da, munduari buruz hitz egiteko zilegitasuna sozialki
onartuta daukan subjektu baten objektibazioak, aurreiritzi askoren kontra
joatera behartzen gaitu. Besteak beste, intelektualen egintza sinbolikoen
eraginkortasun soziala kulturaren baldintzen ezagutze-ezari loturik
dagoelako. Hartara, beste inon baino gehiago garatzen da intelektualen
esparruan magia sozialak daukan lilura. Gizartean nagusi diren
irudikapenak, alabaina, zailak dira aldatzen. Intelektualen xarma zapuzteko
dagoen arriskua ederki saihesten dute kulturgileek beraiek, magia truku
bitartez, kultura gaitasunaren eta nagusitasunaren jatorri soziala ezkutuan
gordez. Halatan, ohiko bihurtu da intelektualei buruzko azterlanetan
eskainitako irudikapen mitikoa. Ustez “gaitasun naturalen” ondorioz
sortutako agintaritza soziala —nagusitasun moralean, gidaritza
ahalmenean, eta abar, islatutakoa— onartu zaie kulturgileei behin eta
berriro berezko ezaugarri gisa.
4. Kultura esparruaren autonomizatzea
Ikusi den moduan, kulturaren eta kulturgileen azterketan aplikatzen
denean, esparruaren kontzeptua harremanezko ikuspegiaren garapena
98