kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

eraikitzeko. Baliabide horien artean gizarte garatuetako lehia sinbolikoetan
ezinbestekoak diren era guztietako kulturgileak eta kultura bitartekoak
egon ohi dira. Beraz, gune horietan, batetik, hainbat tradizio intelektualetan
txertaturik dauden kulturgileek parte hartzen dute eta, bestetik,
mugimenduen interes kognitiboei erantzuteko sortutako berariazko
intelektualek ere. Azken horiei mugimendu intelektualak deritzegu.
Horrenbestez, Modernitatean beste mugimendu batzuek egin zuten bezala,
emantzipazioaren aldeko tradizio intelektualaren birsorkuntza bideratu dute
gizarte mugimendu berriek Beranduko Modernitatean, haien barnean
kultura eta politika uztartzeko modu berriak asmatu baitira.
Historian zehar euskararen alde osatu den euskalgintza izeneko
gizarte mugimendua ikuspegi askotatik aztertu izan da. Guk, abiapuntutzat
hartu dugun proposamen teorikoari jarraiki, gune kognitibo gisa
funtzionatzen duen esparrutzat hartu dugu. Abiaburu horrek, batetik,
mugimenduaren barnean gertatutako sorkuntza intelektualaz jabetzeko
aukera eman digu; bestetik, euskalgintzaren partaide diren kulturgileek
egindako lanari erreparatzeko parada ezin hobea ere eskaini digu. Ildo
horretatik, ohartu gara, mendeko egoeran dauden beste hizkuntza
komunitate askotan gertatu den bezala, euskalgintzak ohiko kultura
erakundeen tokia hartu duela: hiztun komunitateak beharrezkoak dituen
funtzio kulturalak bete dituela eta kulturgileek euren rolak eraikitzeko
premiazkoak dituzten agertokiak ere sortu dituela, besteak beste. Horrela,
erakunde politiko eta erakunde kultural legitimoen gabeziak herri
ekimenaren moldez jantzi ditu luzaroan kultura egintza gehienak.
Izan ere, esparru politikoaren —alegia, estatuaren— eta kultura
esparruaren garapena lotu-loturik egon ohi dira. Ildo horretatik, euskal
kulturak Modernitatearen garaian nozitu zuen azpiinstituzionalizazioaren
678