kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Leninek Errusian funtsezkotzat jo zuten intelektuala langile
mugimenduaren kontzientzia iraultzailea garatzeko. Intelektualak, termino
leninistetan, bere burua ordezkatu ezin duen klase baten interesak
“ordezkatzen” ditu, gizateriaren interes unibertsalak ideologia sozialistan
adieraziz. Izan ere, langileek “langile klasearen kontzientzia” besterik ezin
dute azaldu. Leninisten ustez —eta Eyermanen eta Jamisonen iritziz
intelektualen ikertzaile guztiak dira hein batean leninistak— aktibistek edo
masek berez adierazi ezin dituzten balio-nagusi multzo bat ordezkatzen
dute intelektualek.
Bai mugimenduen ezagutzaren sorkuntzari dagokionez bai
mugimenduetan diharduten intelektualei dagokienez, eskema dualista
batetik abiatzen dira Eyerman eta Jamison. Mugimenduetan parte hartzen
duten ohiko intelektual “profesionalak” eta kontsakratuak daude alde
batetik eta, beste aldetik, “mugimendu intelektualak”. Autoreen azterketan
azken horiek hartzen dute izugarrizko garrantzia; lehen kategoria,
intelektual kontsakratuena, berriz, analisitik bazter uzten dute. Izan ere,
euren ustetan, mugimenduek berrikuntza intelektualerako guneak zabaltzen
dituzte, besteak beste, kulturgile berriak trebatzeko esparru kognitiboak
eraikitzen dituzte. Prozesu sozial eta politiko diren heinean, gizarte
mugimenduek eguneroko bizitzak ezarritako ohiturak eteteko gune egokiak
izan ohi dira; halatan, nortasun eta rol sozial berriak frogatzeko aukerak
ematen dituzte. Praktika kognitiboari dagokionez ere, ezarritako jarduera
intelektualak ez ezik jarduera intelektual berritzaileak trebatzeko esparru
bilakatzen dira mugimenduak. Hartara, intelektual berriak, zehazki
mugimendu intelektualak, sor daitezen aukerak irekitzen dituzte. Nolatan
gertatzen da hori? Mugimenduek esparru publikoak sortzen dituztenean,
adierazpen publikorako gune bilakatzen dira. Haien barnean, prestakuntza
formalik edo aintzatespen ofizialik gabeko gizakiek —gizaki guztiek
400