kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

dituen rol politikoak proiektu horiei loturik egon baitira, XIX. mendetik
XX. mendera bitartean behinik behin. Azkenik, gero eta gehiago hedatu
diren masa kulturak eta komunikazio mediatikoak ere astinduak sortu
dituzte kulturaren unibertsoan, goi mailako kulturatik at kokaturiko lanbide
berrien lehia ekarri baitute esparru intelektualera. Oro har, tradizio
intelektual ilustratuaren zutabeak kolokan jarri dituen lurrikara bizi-bizia
gertatu da kulturgileen munduan. Ondorioz, arrazoia, egia eta
emantzipazioaren antzeko balio unibertsalista eta absolutuen bilaketari
atxikitako orain arteko kultura ekoizle ahalguztidunek gero eta
bideragarritasun gutxiago daukate Beranduko Modernitatean. Gaur egungo
baldintza sozialak, politikoak eta kulturalak ez dira, inolaz ere,
Ilustrazioaren garaitik orain dela gutxira arte Mendebaldeko kulturan
nagusitu den intelektual eredu horren aldekoak. Hartara, adituek egin duten
diagnostikoak ez du zalantzarako aukerarik uzten: behinolako intelektualak
“krisian” daude, Modernitatea bera krisian dagoen bezala. Gaur egun
betetzen dituzten funtzioak gero eta apalagoak omen dira, gero eta garrantzi
gutxiagokoak. Eta, neurri berean, merezi duten arreta ere bazterrekoa da
azterketa soziologikoan.
Halaz ere, aro jakin bateko intelektual ereduaren gainbeherak ez digu
argitzen gaur egun dauden kulturgileen egoera, eta joera makrosozialez hitz
egiten digun diagnostiko horrek erantzun gabe dauden bestelako galderak
egiteko beta ematen digu. Izan ere, gure inguruan diharduten kulturgile eta
intelektualei begiratzen diegunean, ezin ditugu itaunak saihestu. Baldin
badira, zer eginkizun mota izan dezakete dauden intelektualek Beranduko
Modernitateko gizarteetan? Zer agertoki instituzionaletan berreraiki
ditzakete beraien rolak eta nortasunak testuinguru berri horretan? Bada,
intelektualak krisian daudela adierazteak ez du esan nahi orain arte kultura
esparruak eta haren eragileek bete dituzten funtzio legitimatzaileak gizarte
11