kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Ezin dugu ahaztu gizarte mugimenduak kultura kodeak eta gizarte
praktikak aldatzeko laborategi sozialak direla Beranduko Modernitateko
gizarteetan. Gizarte garaikideetako menderatze eta kontrol molde berriak
eguneroko gizarte praktiketan txertaturik daude —gizakien habitus
inkontzienteetan—. Laborategi horietan bestelako harreman eta kultura
ereduak proposatu ez ezik esperimentatu ere egiten dira. Mugimenduetako
adituek eskuragarri diren material kognitibo guztiak moldatu eta antolatu
behar dituzte euren helburu dibulgatzaileak —eta estrategikoak— praxi
gune horretan ezagutu eta gauzatu ere egin daitezen.
Definizioz, dibulgazio prozesuak jakintsuen eta ezjakinen arteko
haustura kulturala gainditu ahal izateko jartzen dira abian (Roqueplo, 1983:
43-44). Hartara, maila ideal batean, dibulgazioari —eta bere eragileei—
zientziaren eta ezjakinen arteko bitartekaritza funtzioa egin izana esleitu
zaio testu klasikoetan (Roqueplo, 1983; Jacobi, 1986; Schiele eta Jacobi,
1988; Beaune, 1988; Albertini eta Béliste, 1988) 174 . Baina, benetan,
dibulgazioak beti eragiten du aldaketaren bat hasierako mezuan. Irudikapen
sistemen bitartez, dibulgazioak sen oneko munduarekin harremanetan
jartzen du zientzia edo ezagutza berezitua. Zehazkiago adierazita,
dibulgazioak egintzan integratzen du zenbait diskurtso zientifiko. Prozesu
horretan adituaren, teknikariaren, kultura “itzultzailearen” edo
174 Modu honetan azaltzen dute Schielek eta Jacobik bitartekaritza funtzio hori: Une
nouvelle fonction s´impose dans la société: celle de médiation. L´intercesseur sera
responsable de la communication des éléments de pensée entre ceux qui les fabriquent,
dans un langage abstrait mais nécessaire à un système hautement cohérent, et ceux qui,
eventuellement, devraient après information avoir droit de regard sur les décisions qui
en résultent (…), décisions qui ne sont trop souvent prises par des autorités lontaines,
dont les oracles réputés infallibles ont seuls accès au “dossier”. Cet intercesseur ne
peut se substituer à celui qu´il n´est pas. Sa fonction consiste à assurer une
communication optimale au moindre “coût” entre créateur de culture et consommateur.
Son objectif; offrir au récepteur la possibilité d´intégrer dans une structure de
connaissance le contenu des messages produits (…) Il se trouve investi d´un double rôle
de créateur et de médiateur (Schiele eta Jacobi, 1988: 16, 17).
421