kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

indarrean zegoen azalpen bakarra 60ko hamarraldian. Harekin batera, Masa
Gizarteari buruzko teoriatik eratorritako beste azterketa batzuk —gerra
ostean arrakasta handikoak— gero eta arreta handiagoa jarri zuten protesta
egintzen parte-hartzaileen ezaugarrietan. Esparru horretan egindako
ekarpenik ezagunenetakoa W. Kornhauserren The Politics of Mass Society
(1959) 135 da. Masa gizartearen beste teorizatzaile batzuen antzera,
Kornhauserrek ezaugarri jakin batzuen bitartez deskribatzen du gizarte
eredu hori: gizabanakoen isolamendua, talde independenteen desagerpena
eta erabakien zentralizazioa aipatzen ditu, besteak beste. Hark irudikaturiko
masa gizartean, bitarteko taldeen desagerpenak erakunde burokratikoen
hazkundea eta gizabanakoen atomizazioa eragiten ditu. Era horretako
karakterizaziotik diagnostiko ezkorrak ondorioztatzen dira gizakien
jokabide ahalmenei dagokienez. Izan ere, ikuspegi horretan, eliteen kide ez
direnak, hau da, “masak” deritzetenak, aise mobilizatzen dira eliteen
eraginez. Elkartasuna eta integrazioa ahalbidetzen duten komunitate
lokalik, bitarteko talderik eta elkarte boluntariorik ezean, gizabanako
alienatuak eta sustrairik gabekoak muturreko erakunde antidemokratikoen
mendean erortzeko arriskutan daude, euren egoera dela eta modu errazean
bilakatzen baitira haien aktibista. Zinez, masa-gizarte eredu horrek eragiten
dituen masen egintzak ez dira inolaz ere modu positiboan ezaugarritzen
Kornhauserren azterketan.
Halaz ere, protesta egintzak “jokabide desbideratuaren” kategoriaren
barruan kalifikatzea —ikusi ditugun azterketa guztiek neurri batean egiten
zuten bezala— gero eta lan intelektual zailagoa zen 60ko hamarraldian
herrialde garatu askotan burutu ziren egintza kolektiboen oldarra kontuan
hartuta. Hamarraldi horren bukaeran, indarkeria kolektiboari buruz
135 Gaztelaniazko bertsioan Aspectos Políticos de la Sociedad de Masas. Amorrortu.
Buenos Aires. 1969.
336