kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

aliabideen beste edozein banaketa bezala, desberdintasunak ezaugarritzen
du kapital sinbolikoaren antolamendua ere. Zalantzarik gabe, gizartean
dauden banaketa bereizleen artean ankerrena dugu horixe, Bourdieuk
adierazten duen moduan.
No hay peor desposesión ni peor privación, tal vez, que la de los vencidos en la
lucha simbólica por el reconocimiento, por el acceso a un ser social socialmente
reconocido, es decir, en una palabra, a la humanidad (Bourdieu, 1999b: 318).
Arestian azaldu den moduan, kapital sinbolikoa ez da baliabide jakin
bat. Izatez, edozein gizarte baliabidek (baliabide ekonomikoek, politikoek,
kulturalek) jokatu dezake kapital sinboliko legez, baldin eta delako
baliabidea ez bada hautematen kapital gisa, hau da, ez bada sumatzen indar
gisa, botere gisa, menderatze- edo ustiapen-ahalmen gisa. Alderantziz,
kapital sinboliko moduan jardun dezake, kualitate hori baliabide
legitimotzat hartzen denean. Halatan, aintzatespenaren eta inposaketaren
ezjakintasuna batera joan ohi dira kapital sinbolikoaren jardunean.
Aintzatespenak eta ezagutza ezak, halaz ere, habitus jakin baten
premia daukate, prozesu bi horiek gaitasun batzuei loturik baitaude. Eragile
sozialek duten habitusari esker, gizarte harremanaren azpian dagoen indar
harremana zentzu harreman modura agertzen da eragile sozialaren begien
aurrean. Bestela esanda, kapital sinbolikoaren funtzio soziala ezerezkeria
alde batera uztea izan ohi da, alegia, zentzu gabezia eta garrantzi eza
saihestea.
Bestelako edozein gizarte eragilek bezala, kultura eragileak ere
onespenaren premia dauka gizartean izateko. Hartara, kontsakrazioa behar
du, bere ahalmen eta gaitasunetan ezagutua izateko beharrizana dauka, hitz
169