kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

definitzailearen paradoxa besterik ez dago. Izan ere, intelektualei buruzko
definizioak autodefinizioak izan ohi dira, halabeharrez.
Definitions of the intellectual are many and diverse. They have, however, one trait
in common, which makes them also different from all other definition: they are all
self-definitions. Indeed, their authors are the members of the same rare species
they attempt to define. Hence every definition they propose is an attempt to draw a
boundary of their own identity: Each boundary splits the territory into two sides:
here and there, in and out, us and them (Bauman, 1995: 8).
Baumanek eta Bobbiok bezala, beste hainbat autorek ere azpimarratu
dute intelektualaren (auto)definizioaren paradoxa (de Miguel, 1978: 69;
Oltra, 1978: 9; Eyerman, 1994: 1). Halaz ere, ez dute bitxikeria horretan
arazo epistemologiko baten zantzurik aurkitu. Auzia, haatik, ez da
garrantzirik gabekoa. Bada, inklusio eta esklusio irizpideak ezarriz eta
jarraibide jakin batzuk proiektatuz kulturgileek “hautatuen” izaera
zedarritzen dute egindako definizioetan. Beste hitz batzuetan adierazita,
intelektual definitzaileek modu legitimoan intelektual deitu daitezkeenen
taldea zehazten dute eta funtzio intelektualen nolakotasuna finkatzen dute
eredu normatibo jakinen arabera. Ikus ditzagun nolako irizpideak erabili
diren definizio horiek lantzeko.
3.1.1. Sormenaren sena
Intelektualei buruzko egungo azterketa soziologikoak aurkitzen duen
eragozpen epistemologiko arruntenetakoa tradizio positibistatik dator,
azken horrek gizaki fisikoa hartzen baitu behin eta berriro aurreraikitako
aztergai gisa. Ildo horretan, gure aztergaia kulturgile indibidualarekin edo
artistarekin identifikatu da hainbat eta hainbat lan teorikotan. Planteamendu
berberaren beste aldaera batean, sorkuntzarako gaitasun indibidualarekin
ere parekidetu da zenbaitetan lan intelektuala. Nolanahi ere, kontuan hartu
43