kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

aurkezten dugun ikuspegian, berriz, botere performatiboa, “dagoena”
sortzeko boterea da, hura enuntziatuz. Jakina, munduaren gain jarduteko
ahalmena —munduaren irudikapenetan eraginez— ez da funtsatzen
hizkuntzaren barne ezaugarrietan. Hizkuntzaren berezko ezaugarriak baino
gehiago hizketakideen gizarte ezaugarriak dira, gure ustez, egintza
linguistikoaren izaera performatiboa baldintzatzen duten elementuak. Izan
ere, litekeena da gizartean hitz berak balio bat baino gehiago izatea zenbait
hizketakideren ahotan, edo hainbat hitz esateko gaitasunak ez egotea
simetrikoki banaturik hizketakide guztien artean. Nolanahi ere, kultura
eragilearen egintza linguistikoak eragin performatiboa izan dezan, aldez
aurretik, kulturari buruzko sinesteak behar dira sortu. Halatan, kulturgileen
hitzen eta ezagutza espezifikoen zilegitasunari buruzko sinesteak, alegia,
hitzak ahoskatzen dituzten eta ezagutzak aplikatzen dituzten eragileen
zilegitasunari buruzko usteak ondo sustraiturik egon behar dute. Horrek
esan nahi du botere harremanak existitu behar direla eta, harreman horien
testuinguruan, ezarpena pairatzen dutenek legitimitatea onetsi behar dietela
ezartzaileei. Sinesteak eta onespen egintzak beste menderatze mota
batzuetan ere agertzen dira, adibidez, harreman politikoetan eta
ekonomikoetan. Kulturgileei dagokienez, haien baliabideen nolakotasunean
oinarritzen da onetsitako agintaritzaren desberdintasuna. Gainontzean,
aintzatespenaren mekanismo sozialek gizartean bezala jarduten dute
kulturaren esparruan.
esaldi bat zentzu eta erreferentzia batekin adieraztearen parekoa da, hau da eskuarki
“esanahitzat” jo denaren baliokidea. Horrez gain, egintza ilokuzionario bat ere burutzen
dugu (illocutionary act), indar konbentzionala daukana (izan ere, informazioa
eskaintzen dugu, agindu egiten dugu, ohartu egiten dugu, konprometitu egiten gara, eta
abar). Zerbait esan baino gehiago egin egiten dugu, beraz. Azkenik, egintza
perlokuzionario bat ere burutzen dugu (perlocutionary act), zerbait esatearren eragin
batzuk sortzen direlako. Edozein modutan, Austinen plateamenduan, indar
ilokuzionarioa hizkuntzaren berezko kualitateetan oinarritzen da eta ez hizketakideak,
testuinguru linguistiko eta sozial jakin baten partaide den heinean, dauzkan
ezaugarrietan. Ikus Austin, 1982: 153, 166, 179.
182