kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

ulertzen duen moduan, banako indibidualen batura hutsa edo, ikuspegi
holistak dioen antzera, egintza indibidualen multzo independentea.
Bada, konfigurazioaren kontzeptua gizakiz osaturiko gizartea eta
gizartean txertaturik hauteman behar diren gizakiak —euren
bateragarritasunean— modu egokian ulertu ahal izateko tresna bat da.
Kontzeptuaren ahalmenak azaldu ahal izateko, mahai baten inguruan
kartetan egiteko bildutako lagunen adibidera jotzen du Eliasek. Gizaki
horien egintzak elkarloturik daude, eta jokoaren garapena bera gizaki
elkardependenteen egintza bilbearen emaitza izan ohi da. Hortaz, jokalariek
indar orekatua agertzen dutenean, jokoak autonomia erlatiboa erakusten du
jokalari bakoitzari dagokienez. Baina joko horrek ez dauka, hala ere,
jokalariez kanpoko substantzia independenterik. Konfigurazioa, Eliasen
adieran, jokalariek osotasun gisa eratutako eredu aldakorra da, euren
intelektoarekin, euren pertsona osoarekin, euren egitearekin eta ez-
egitearekin ere osaturikoa, alegia. Jakina, konfigurazioak tentsio ehuna
eratzen du. Konfigurazioaren aurrebaldintza jokalarien arteko
elkardependentzia baldin bada, lotura hori adiskidetza zein areriotasun
harremanen gainean osatu daiteke (Elias, 1982: 156-157).
Jokoa ulertu ahal izateko, jokalariek euren harremanetan dauzkaten
posizio aldakorrak —hau da, konfigurazio jarioa— hautemateko prest egon
behar dute ikusleek. Konfigurazio prozesuan, oreka gorabeheratsuak eta
botere kulunkak batera edo bestera makurrarazten dituzte indarrak.
Konfigurazioa, beraz, egoera finkoa baino gehiago, oreka fluktuatzaileez
osatutako prozesuaren emaitza da.
Ezin da bestela izan, konfigurazioaren kontzeptuak sozialtasunaren
oinarrian dauden interdependentziaren azterketan jartzen baitu bere arreta.
84