kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

esterik gabe hezurmamitzen edozein egoera sozial eta historikotan bizi
diren gizabanakoen baitan. Orain arte ikusi dugun bezala, gizaki bakoitzak
bere baldintzapen sozialen araberako kultura kapital bat eskuratzen du.
Kultura kapitalak eta habitusak ezartzen dituzte gizabanakoak garatu ahal
dituen jarduera intelektualen mugak eta baldintzak. Beraz, gauza bat da
ahalmen ontologikoa eta beste gauza bat da gizarte baldintzek berezko
ahalmen horri ematen dioten moldea edo egokitzapena; azken hori
habitusean hezurmamitzen da.
Soziologian eta, oro har, gizarte zientzietan, agentziaren eta
egituraren artean sortzen den etengabeko eztabaidak sormena eta
determinazioa jartzen ditu aurrez aurre. Bien arteko tentsioa gizakia eta
gizartea kontrajartzen dituen oposizio berbera da. Nolanahi ere, gizartean
bizi beharrak gizakiaren ustezko ahalmenak murriztu egiten ditu;
zehazkiago esanda, ildo batzuetatik bideratzen ditu ahalmen horiek.
Bestalde, auzi korapilatsu horretan nahasita dago menderatzearen arazoa.
Izan ere, gizarteak ezartzen duen determinazioa garai eta une historiko
jakin batean indarrean dagoen gizarte ordenarena izan ohi da; determinazio
hori inkontziente modura jasotzen du gizakiak. Hartara, gizarte zientzietako
paradigma subjektibistetan determinazio eta egiturazko hertsapen horiek
baztertzen direnean, gizabanakoaren ustezko gaitasun sortzaileak soilik
aintzat hartuz, gizartetik at dauden gizabanako ez-errealak irudikatzen dira:
parte-hartzaile politiko idealak diren hiritarrak edo gaitasun intelektual
ustez unibertsalak dauzkaten gizakiak, esaterako. Horrelakoetan, ordea,
ezkutatu egiten dira gizarteko esparru bereiziek —esparru politikoak,
kultura esparruak eta abar— eskatzen dituzten habitus landuak eta
prestakuntzak. Hona hemen, adibide modura, hiritar gaituak behar duen
prestakuntzari buruz (habitus politikoari buruz) Ariñok dioena:
404