kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

atxikitzen zaion izaera gero eta ezegonkorragoarekin. “Gu”-aren
zentzuaren eraikuntzari, hortaz, etengabeko prozesuan ekin behar zaio gure
aroan.
Nortasun kolektiboaren sentimendu sendo bat, zalantzarik gabe,
bitarteko garrantzitsua da egintza kolektiboaren arrakasta erdiesteko. Baina,
ikuspegi estrategiko horrez gain, Meluccik eta beste autore kulturalista
batzuek azpimarratu gura izan dute nortasunaren eraikuntza tresna ez ezik
egintza kolektiboaren helburu dela berez. Horren karietara, egintzaren
alderdi “instrumentalean” oinarritutako ikuspegi politiko murriztailea
kritikatzen dute ikusmolde kulturalean kokatzen diren autoreek. Izan ere,
abiapuntu politiko konbentzional hutsek bazterrekotzat jotzen dituzte
mugimenduek burututako inbertsio autoerreflexiboak (Melucci, 1989: 73-
74).
Parte-hartzaileen leialtasuna eta konpromisoa elikatzen duen
etengabeko nortasun kolektiboaren sorkuntza lorpen kultural garrantzitsua
da berez, nahiz eta helburu politikoen eta antolakuntzazkoen
erdiespenerako bitarteko modura ere jarduten duen. Halatan, mugimenduek
eraikitako “gu” delakoak gizarte lehiari begira egindako ezaugarriak
dauzka. Bereizgarri horiek, halaz ere, ez dira beti eta ezinbestean eduki
politiko esplizituetan oinarritzen. Aitzitik, kultura ordena nagusiaren
logikari desafio egiten diote sarritan. Aldaketa pertsonala eta kanpoko
egintza uztartzean, egintza kolektiboak agerian uzten ditu nagusi diren
kultura kodeen osagai arbitrarioak eta zabaldu egiten ditu haien ordezko
aukerak (Melucci, 1989: 23, 63).
Erreferentzi markoen sorkuntza prozesua eta nortasun kolektiboaren
eraikuntza modu estuan lotuta daude gizarte mugimenduen barnean. Are
368