kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

jardun kulturalerako gizarte gune publiko egokiak eratzen dituzte; horietan
behinolako “intelektual politikoaren” tradizioari zegozkion rol eta
eginkizun intelektual eraberrituak garatu ditzakete kulturgileek gero eta
modu eraginkorragoan. Izan ere, gizarte errealitatearen definizioen
legitimitatea auzitan jartzen duten lehia sinbolikoak sortzen dituzte
mugimenduek, eta kulturgileei berariazko kultura kapitala baliatzeko
aukera ematen diete. Halatan, konpromisoaren tradizioan txertatutako
nortasun intelektualak berreraiki ditzakete kulturgileek haien barnean.
Aurreko gizarte mugimenduen esperientzian sustraiturik daudenez —
langile mugimendua izan zen Lehen Modernitateko gizarte mugimenduaren
paradigma 129 — mugimendu berriak lehenagoko ereduen arrakastaren
emaitzak dira, hein batean, baita haien krisiaren eta agortzearen ondorioak
ere. Modu berean, mugimendu berrien barnean garatu daitezkeen eredu
intelektualak ere zorretan daude lehenago garatu diren tradizio
intelektualekin; halaz ere, baldintza berrietara egokituta baino ez dira
berreraikitzen. Ñabardura horiek ez dute helburutzat eredu batzuen eta
besteen artean erabateko jarraipena dagoela baieztea. Baldintza sozialak eta
historikoak, hainbat aldiz esan dugun moduan, aldatu egiten dira, eta ez
alferrik. Baina, bai nabarmendu gura dugu esparru intelektualean eragiten
duten eraldaketak prozesuzkoak direla eta ez bat-bateko etenak. Izan ere,
esparru intelektualak iraun egiten du bere mugarriak etengabe definituz eta
aldaraziz, bere praktikak egokituz eta moldatuz, pertenentzia aldarrikatzen
duten eragileen nortasunak behin eta berriro eraikiz.
129 Langile mugimenduak bere historian zehar erakunde eta organizazio asko izan dituen
arren, mugimendua ezin da besterik gabe eraketa adierazpenekin parekidetu. Hartara,
kasu honetan mugimendu bakar batez mintzo gara, nahiz eta erakundeak —alderdi
politikoak, sindikatuak, eta abar— era askotakoak izan diren.
326