kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

erresistentzia nazionalistaren jarduera ere esparru kultural horretara
bideratu zelako hein handi batean. Kulturaren protagonismo horren
karietara, estrategia eta jardun politikoa bera, formulazio mailan bederen,
ezin zitezkeen jadanik ulertu proiektu kultural batean funtsaturik egon
gabe.
Halatan, euskal kultura eta euskal politika, euskalgintza eta euskal
nazionalismoa, hertsiki lotuta geratu ziren. Dena den, uztardura hori
onartuta ere, zehaztapenak egin behar zaizkio euskalgintza/euskal
nazionalismoaren arteko berehalako identifikazioari. Bi ñabardura
behintzat aipatu behar dira. Lehenik, azpimarratzekoa da bai euskararen eta
bai euskal kulturaren defentsa, frankismoaren aurkako borroka orokorrean
txertatuta egonik, azken horren logikaren barnean ulertu zirela gizarteko
sektore zabalen artean. Bestela adierazita, euskararen aldeko jarduera eta
euskalgintza, oro har, diktadurak eskubide demokratikoen alde sorturiko
erresistentzia mugimenduaren sintonia berean jarrita zeuden.
Euskalgintzaren aldarrikapenak frankismoaren aurkako borrokan kokatu
izanak, euskaltzale konbentzituen jarrera ez ezik bestelako gizartekide
askorena ere mugimenduaren aldekoa izatea erraztu zuen. Horrela, frame
alignment horri esker 268 , euskal nazionalismotik at zeuden talde sozial
askoz ere zabalagoen atxikimendu formala —beraz, legitimazioa—
atzeman zuen euskalgintzak frankismoaren garaian.
268 Hari berari jarraiki, Laugarren Atalean azaldu denez, gizarte mugimenduak euren
proiektua legitimatuko duen munduikusmoldea proposatzen saiatzen dira beti.
Ikusmolde horren arrakasta, besteak beste, lortu dezaketen oihartzun kulturalaren
araberakoa izan ohi da. Hartara, mugimenduetako buruak euren aldarrikapenak
gizartean nagusi diren auziekin lerratzen ahalegintzen dira, modu horretan aritzean
sektore sozial zabalen atxikimendua lor dezaketelako. Ikus 4. ataleko 2.2 eta 2.4
azpiatalak.
531