kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

utzita, esangura zabalago batean, politikak gizarte ordenaren oinarrizko
osagai normatiboaren azterketara igortzen gaitu. Politeiak, Platonen eta
Aristotelesen jatorrizko zentzuan, konnotazio normatiboa zeukan, arau
emailea. Halatan, hiritarrentzako elkarte edo eraketa motarik egokien
modura ulertzen zen. Geroago, ordea, ondorengo gizarte historian, politeia
gizarteko erakunde politikoekin, eta horiekin soilik, identifikatu da, harik
eta haren erabilera estatu modernoaren sinonimo bihurtu den arte. Azken
adiera horrek, gure ustetan, bi ñabardura beharko lituzke. Alde batetik,
nazio-estatuak, gaur egungo eraketa politikorik hedatuena den arren, ez du
agortzen elkarte politikoaren edo politeiaren kontzeptua, zentzu
generikoan. Bestetik, politika, gizarte ororen oinarrizko dimentsioa denez,
alegia, gizartearen eraketa normatiboari dagokionez, gatazka normatibo
guztietan azaleratzen da halabeharrez, balio kontrajarriak eta interes
aurkariak agertzen diren une orotan eta gizarte errealitateari buruzko
definizio desberdinak lehian dauden guztietan. Hartara, politikaren
dimentsio hori nabarmen azaleratzen da bai esparru politiko espezifikoan
—esparru hori gizarte modernoetan apurka-apurka bereizi da gizartearen
barnean azpisistema autonomoa osatu arte— baita gizarteko beste edozein
ataletan eta, azkenik, gizartearen osotasunean bertan ere.
Behin baino gehiagotan aipatu da lan honetan zehar gizarte
errealitatearen eraketa borroka sinbolikoen testuinguruan ere burutzen dela.
Mundu sozialari buruzko irudikapenen sorkuntza borroka sinbolikoen atal
nabarmena baldin bada, intelektual gisa aritzea ere, hau da, metaturiko
kultura errekurtsoak baliatuz mundua pentsatzen uzten diguten
pentsamendu kategoriak sortzea, inplikazio politiko argiak dauzkan
jarduera da. Halaz ere, gizarte unibertsoari buruzko diskurtsoa sortzeko
lanak ez du kulturgilea ezinbestean nahasten esparru politiko espezifikoan.
Jakina, intelektualak aukera izan dezake esparru politikoan modu ikusgarri
192