kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

atzuekiko daukan isiltasuna. Nik uste det dala paradoxikoa. Horregatikan
eskerrak ez dan bakarrik bide akademikoa posible prestakuntza lortzeko, eta
ekimenetan sartuz, eta ekimenetan eginez, eta praktikaren bitartez zenbat
prestakuntza lortzen da, zeren bestela gurekikoa jota zegoen aspaldidanik nere
ustez, zoritxarrez. Esaten det…, penarekin esaten det, zeren ni mundu
akademikoan nago, nere lan nagusia, gutxienez kuantitatiboki, dago
unibertsitatean sartuta eta nik uste det unibertsitatean halako ikasgaiak,
adibidez, exenplu konkretu bat jartzeagatik, halako ikasgaiak daude gehiago
ausente presente baino (….) Orduan eskerrak daudela beste bide batzuk
prestakuntza hori lortzeko, zeren egilerik gabe ez legoke ekintzarik (1.
Elkarrizketa).
Ezagutza egintza kolektiboaren guneetan sortu izanak erakusten digu
zein modu trinkoan lotu diren euskalgintzaren barnean egintzarako joera
eta ezagutzaren erabilerarako premia. Beranduko Modernitateko beste
gizarte mugimenduetan bezala, dagoeneko ez da ulertzen ezagutzarik
gabeko egintzarik, ezta egintzarik eskatzen ez duen ezagutzarik ere.
Ezagutza/egintza zirkularitatea gizarte-praktika garaikide guztietan
txertatuta agertzen baldin bada ere, bereziki adierazgarria da gizarte
mugimenduetan.
Alde batetik, euskalgintzako eragileek era guztietako baliabide
kognitiboak baliatu dituzte egintzara —zehazki, gizarte aldaketara—
zuzendurik dauden errealitatearen interpretazio markoak eraikitzeko. Ildo
horretan, tradizio askotako kulturgileak egon dira euskalgintzari lotuta,
unean uneko ezagutzak moldatzen mugimenduaren alde 304 . Baina, haratago
304 Teoria eta egintza inoiz baino argiago agertu ziren elkarturik Txepetxen lanean, izan
ere, deskripzioa eta preskripzioa nahasirik daude haren teorian. Zalantzarik gabe,
egintzara zuzendurik dagoen proposamen kontzeptuala da Txepetxena, areago,
mugimenduaren egintza kolektiboari zuzendutako gogoeta, egileak berak bere lanean
behin eta berriro aitortu duen bezala (Sánchez Carrión, 1987a: 394; 1987b: 64-68).
Halaz ere, laborategi sozialek ez dute inoiz funtzionatzen batek espero duen bezala.
Honela zioen 1997an Jon Sarasuarekin egindako solasaldi liburuan: Baldintza moduko
bat jarri nion nire buruari. Nik azaltzen nuena esperimentatu egin behar zen.
esperimentatzen bazen, gehiago azal zitekeen. Izan ere, gure gai honetan informazioa
praktikatu ezean ezin da informazio gehiago ulertu. Beraz, nire betebeharra da
indigestioa ekiditea. Gauzak kontzeptuetan gelditzea da arriskua. Kontzeptuak gorpuztu
egin behar dira, hau da, proiektuetan gauzatu. Transmisio prozesua gelditu egin zen.
617