kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

únicamente a los imperativos intelectuales y técnicos, parece que esa búsqueda
de autonomía de los periodistas choca, por una parte, con las exigencias
propiamente políticas de apoyo a la prensa, exigencias que continúan siendo
fundamentalmente una parte esencial de la lucha política, es decir, una lucha
cuyos imperativos no son puramente intelectuales; pero esa búsqueda de
autonomía choca además, por otra parte, y sin duda cada vez con mayor
frecuencia, con la vigorosa relación que vincula los medios con las expectativas,
reales o supuestas, del “público” que, en definitiva, es quien les da de comer.
En otras palabras, los periodistas están estructuralmente condenados a trabajar
—de manera variable, según las épocas y los apoyos— bajo presiones políticas
y/o económicas (Champagne, 1998: 239).
Intelektualen integrazio mediatikoa —aldikakoa, behin-behinekoa
edo neurtua, zenbaitetan, eta baldintzarik gabekoa, beste zenbaitetan,— ez
da kultura esparruaren berregituraketa beharraren emaitza soil-soilik.
Industria mediatiko kulturalak ere kulturgileen premia dauka, zalantzarik
gabe. Ezin dugu ahaztu intelektualak legitimazioan adituak direla (Oltra,
1978: 18-19). Halatan, kulturgile premiak eraginda, hedabideek atseginez
hartu dituzte intelektualak euren altzoan. Bertakotze hori ez da, haatik,
musu-truk gertatzen. Aitzitik, intelektualek joku arau batzuk onartu behar
izan dituzte eragozpenik jarri barik: hedabideenak berezkoak diren estilo
zehatza eta erritmoa, eta gaien lanketa-molde berezia, besteak beste;
egokitzapenok, jakina, eragin erabakigarriak izan ohi dituzte mezuaren
edukietan. Bada, teoria kritikoak erakutsi zuen legez, razionaltasun
formalak ondorioak sortzen ditu edukietan, halabeharrez sortu ere. Denbora
eta espazio estutasunak, gero eta gehiago neurtzen den testuaren luzera
mugatuak, lexikoak, diskurtsoaren tonuak eta, kasurik txarrenean, gaiaren
hautaketak, aspektu horiek guztiak dira hedabideetan azaldutako lan
intelektuala taxutzen duten molde bereziko hertsadurak; eta horiek guztiek
dauzkate ondorioak jarduera intelektual mediatikoan. 104 Ildo horretan, P.
104 M. Zubiagak intelektualaren molde postmodernoa ezaugarritu nahian, intelektual
“bertsolariaz” hitz egiten digu, produktu arina — azkarra lanketan nahiz kontsumoan—
bat-batean egitera beharturik dagoen kultura ekoizlearen metafora modura. Halatan,
kultura esparrutik kanpoko instantzia baten eskuetan daude intelektualak landu
beharreko gaiak eta erritmoak, neurriak eta estiloak: Hitz-joko azkarrak, ale bitxiak,
267