kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

medio, gaur egungo ezagutza legitimoen zilegitasuna mugimenduei —eta
haien xedeei— transferitzen zaie.
Gauza bera gertatzen da mugimendu horietan parte hartzen duten
kulturgileen zilegitasun sozialarekin. Izan ere, kulturgileen botere
sinbolikoa baliatzen dute mugimendu kulturalek. Alabaina, aipatu botere
sinbolikoa erlatibizatu egin behar da, mendeko kulturez eta hizkuntzez ari
garela bi esparruk definitzen baitute mendeko kulturgileen kokapen
sinbolikoa. Batetik, barnera begira, bere jatorrizko kultura/hizkuntzaren
esparruan nagusi diren indar harremanak hartu behar dira aintzat mendeko
kulturgilearen definizioa egiteko; dakigunez, esparru hori guztiz hornitu
gabe egon ohi da. Bestetik, kanpora begira, kontuan eduki behar dira
mendeko kulturaren eta kultura nagusiaren artean ezarrita dauden
harremanak, esparru nagusiaren eraginak mendeko esparrura zabaltzen
baitira era askotara. Izan ere, mendeko kultura/hizkuntzaren esparru
intelektualean kokatzen den kulturgilearen botere sinbolikoa, hau da,
gizartean aginte kulturalarekin eragiteko ahalmen legitimoa, mendeko
kulturaren eta hizkuntzaren indarraren araberakoa izan ohi da. Bestela
adierazita, egoera sozial gatazkatsuan ohikoa denez, kultura esparru
hegemonikoaren logikak zalantzan jartzen ditu —erlatibizatuz— bai
mendeko kultura adierazpenen balioa bai mendeko kulturgileen botere
sinbolikoa.
Horregatik, mendeko kulturetako kulturgileek halako
mugimenduetan parte hartzen dutenean, “plus” bat eransten diote euren
partaidetza intelektualari. Izan ere, bazterturiko kulturaren eta hizkuntza
gutxituaren egoerak erabat nahasten du kulturgilearen rola bera: haren
estatusa eta, oro har, kulturgile gisa daukan eginkizuna lotu-loturik daude
hizkuntzaren eta kulturaren ibilbideari. Hori dela eta, gutxitutako
450