kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

dizkio kulturgileari ez soilik bere lana egiteko eta ebaluatzeko tresna
tekniko eta kognitiboak, ezpada kulturgintza esparruaren eta gizarte
esparruaren arteko harremanak ulertzeko moduak ere. Tradizioek, azken
finean, garai eta gizarte jakin batzuetan intelektualaren rol politikoari
dagozkion betekizunak zehazten dituzte.
Bizitza intelektual modernoaren tradizioek moldagarritasuna izan
dute ezaugarritzat. Tradizioak oinordekotzan hartutako marko jakin batean
sortzen dira; ondorengo belaunaldiek marko hori eraldatu egiten dute
etengabe testuinguru aldakorretan. Hortaz, gizarte bateko intelektuala
tradizio batean daukan partaidetzaren arabera definitzen da. Tradizioak
ezartzen ditu kulturgilearen lorpenak ebaluatzeko eta definitzeko
erabilitako arauak, egite onargarriak zehazten dituzten patroiak. Hartara,
tradizio bakoitzak bere balorazio erakundeak sortzen ditu, bere erreferente
arau-emaileak, baita agertoki instituzional batzuetan hezurmamitzen diren
harreman guneak ere. Kulturgintzaren azpiesparru bakoitzak izan ohi ditu
halako kultura tradizioak —literatura esparruak, esparru zientifikoek,
artearen esparruak eta abar—. Horiekin batera, tradizio bakoitzak jokabide
intelektualerako jarraibideak eskaintzen ditu; eredu horiek kultura egintzak
gizartean txertatzeko moduak zehazten dituzte.
Halaz ere, tradizioek ez dute ezinbestean bat etorri behar
kulturgintzaren azpiesparru bakoitzarekin. Izatez, esparru batean era
askotako tradizioak egon daitezke elkarrekin lehian. Eta tradizio intelektual
bat bera izan daiteke kulturgintzaren azpiesparruetan eredu baliagarri.
Eskuarki, gizarte bateko kultura esparruan modu askotako tradizioak egon
ohi dira aldi berean, nahiz eta denek ez duten izaten garrantzi maila bera.
Kulturgintzaren esparruan nagusi diren tradizio intelektualak aldatu ere
egiten dira denboran zehar.
206