kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

erresteko premiarik ez daukan oinarrizko sineste multzoaren inguruan.
Kulturaren esparruak ere bere arau propioak dauzka, berariazkoak,
bereiziak.
Cada juego tiene sus reglas propias. Las reglas de juego, de cada juego, son
obligatorias y no permiten duda alguna (…) El jugador que infringe las reglas
de juego o se sustrae a ellas es un “aguafiestas” (…) Pero puede ocurrir que
estos aguafiestas compongan, por su parte, un nuevo equipo con nuevas reglas
de juego. Precisamente el proscrito, el revolucionario, el miembro de la
sociedad secreta, el hereje, suelen ser extraordinariamente activos para la
formación de grupos (Huizinga, 1972:24-25).
Horiek horrela, kulturgilea ziurtzat eta jakintzat jo diren joko
arauetan murgilduta bizi da. Arau horiek esanahia ematen diote bere
bizitzari. Hartara, zailtasunak dauzka bere jarduera eta inguratzen duen
kulturaren unibertsoa azterketagai bihurtzeko. Nolanahi ere, haren jarduera
eta haren mundua sostengatzen duten oinarrizko sinesteekin haustura
epistemologikoa eginez baino ez dauka biderik kulturaren azterketa batek.
Kultura jarduera oinarrizko premietatik aldendu izana prozesu
historikoaren ondorioa izan da. Horrela, ikuspegi historikotik, argi ikusten
da aipatu ditugun kultura gaitasunak nekez agertzen direla gizarte mota
jakin batzuetan. Azken batean, gizartean erabilgarri dauden teknikek eta
baliabide ekonomiko eta kulturalek eskaintzen dute gaitasunak sortzeko
abagune egokia. Hortaz, baliabideen garapenak neurtzen du unean uneko
premiei buruzko askatasun maila ere. Hala, zenbait gizarte historikotan ezin
izan dira sortu, are gutxiago sozialki sustatu eta saritu, gaitasun kulturalak.
Esaterako, gizarte aurremodernoetako kideek kultura gaitasunen garapen
urria azaldu dute gizarte modernoetakoekin alderatuz gero.
Halaz ere, arazo hori ezin da gizarte moderno/aurremoderno oposizio
historikoaren inguruan soilik aurkeztu. Konparaziozko irizpidea erabiliz,
158