kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

gertutasuna eta disposizioa. Ildo horretan, komunikazio prozesua bera eta
publikoarekin komunikatzeko dauzkan baliabideak, intelektualaren
nortasun indibidualaren zein kolektiboaren alderdi eratzaileak dira, hitz
batean, tradizio intelektual jakinen osagarriak.
Hartara, rol eta nortasun intelektualak krisi eta aldaketa
testuinguruetan berreraikitzen dira. Eraberritze hori, ordea, ez da edozelan
egiten. Ez murriztapenik gabe, behintzat. Testuinguruak baldintzapen
zenbait ezartzen ditu holakoetan, gizarte markoak kulturgintzaren esparrua
bera —zeharka bada ere— baldintzatzen duen modu berean. Rolak ere ez
dira era arbitrarioan sortzen. Aitzitik, gizarte eta komunikazio testuinguru
berriek mugarritzen dituzten tradizio eta egitura intelektualen barnean
azaleratzen dira. Horren haritik, esan daiteke azken mendean lan
intelektualarentzat sortu diren gero eta aukera handiagoak, modu
paradoxikoan, zabaldu eta murriztu egin dutela aldi berean ahalbide
intelektualen esparrua. Egiturazko terminoetan adierazita, rol zenbaitzuek
garatzeko aukera gehiago izan dute, eta tradizio batzuek eraikitzeko
abagune egokiagoak eduki dituzte beste batzuen aldean. Ildo horretan,
masa hedabideek eta kultura industriek moldatutako esparru publikoak
osatu du gaur egun kultura ekoizleak daukan komunikazio gunerik
garrantzitsuena —ez bakarra— eragin proiektuak hezurmamitu ahal
izateko. Mass medien eta kultura merkatuaren logikapean diharduen gune
horren inguruan definitzen dira gure garaian, esklusioz eta inklusioz,
kategoria eta tradizio intelektual berriak.
Debrayren ustez, aro bakoitzean gizartean eragiteko kulturgileak
eskuragarri izan dituen baliabideak irizpidetzat hartuta osatu beharko
litzateke intelektualaren historia. Izan ere, eragina eduki ahal izateko
kulturgileak bere ahotsa entzunarazi behar izan du —edo mezua erakutsi
262