kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

arteko lehia sinbolikoaren aurrean gaudela— baliabide kognitiboen
mobilizazioa bultzatzen da halabeharrez. Mobilizazio horretan aditu
“alternatiboek” ere parte hartu dezakete, berariazko gaitasunen eramaile
modura. Halarik ere, estatuak eta korporazio ekonomiko handiek
metatutako baliabide politiko eta sinbolikoen garrantziak ez du parekorik
edukitzen beste gizarte erakunde eta elkarte alternatiboetan. Horren
karietara, gizarte errealitatea ekoizteko egitura politikoek eta egitura
ekonomikoek daukaten ahalmena, hau da, gizartean onarturiko
irudikapenak sortzeko gaitasuna eta, ondorioz, esparru intelektualean bere
definizioak inposatzeko indarra, beste edozein gizarte erakunderena baino
handiagoa izan ohi da, hala ikuspegi kuantitatiboan nola kualitatiboan.
Estatu kontrolerako zeharkako biderik eraginkorrenetarikoa
dirulaguntza publikoen bitartez ahalbidetzen da —ikerkuntza egitasmoak,
unibertsitate jarduerak, eta abar—. Europan behinik behin, unibertsitate
sistema publikoak osatzen du jarduera intelektualaren ardatz nagusienetako
bat. Estatuak bermatutako izaera publiko horrek erakundearen eta haren
betekizunen autonomia dauka helburutzat —ikerkuntzarena, adibidez—.
Izan ere, finantzaketa publikoak eta funtzionarizazio sistemak nola edo
halako babesa eskaini diete intelektual akademikoei merkatu logikatik
datozen gehiegizko hertsapenen aurrean. Halatan, paradoxa badirudi ere,
autonomia lortzeko saioa estatuaren zaintzapean egiten dute esparru
zientifikoek eta akademikoek (Bourdieu, 1997c: 48). Autonomia hori,
ordea, autonomia zeharo erlatiboa dugu, azken batean, estatu sistemak
gizarte bakoitzean dauzkan baldintza aldakorren mende egon ohi da eta,
betiere, estatuaren beraren unean uneko ezarpen eta eragin politikoen
mende. 97
97 Baikorregia deritzogu Bourdieuk egiten duen gogoetari, uste baitu, dependentzia
egoera batean ere nolabaiteko independentzia bermatzen duela estatuak: On peut se
250