kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

esteko orekak eragiten dituzte aldiro (Rieffel, 1993). Aipaturikoak beste
askoren artean aukeratutako adibide batzuk baino ez dira.
Hautaturiko bidean argia eman diezaguketen erreferente asko
dauzkagu, ikusten ari garenez. Horien artean bi dira, gure ustez,
harremanezko ikuspegian sakontzeko oparoenak izan litezkeenak. Bata
konfigurazioaren kontzeptua dugu (figuration) eta bestea esparruaren
nozioa (champ). Kontzeptu horiek antzeko osagaiak dauzkate marko
analitiko desberdinen barruan sortu diren arren. Horregatik, garrantzitsua
da intelektualen azterketari begira bien esanahiak eta inplikazioak zehaztea
eta alderatzea lehendabizi. Kontzeptu horien ahalmenen eta hutsuneen
inguruko gogoetak erakutsiko digu zein neurritan diren erabilgarriak
intelektualen azterketan eta noraino iristen den euren azalpen gaitasuna.
Hortik abiatuz garatuko dira lan honetan egingo diren formulazio berriak
eta, oro har, lanaren eraikuntza kontzeptuala bera.
3.2.1.1. Konfigurazioaren kontzeptua
Soziologian gutxi ezagutu eta aplikatu izan bada ere, Norbert Eliasek
landu zuen harremanezko metodologia azterlan honetara ekarri beharreko
abiapuntua da gure ustetan. Gizarte zientzietan hain arruntak diren
determinismoak saihesteko bestelako bideen premia aurkitzen dugu Eliasek
proposaturiko perspektiba metodologikoaren oinarrian. Besteak beste,
egiturazko determinismoa —ekonomikoa nahiz ideologikoa— eta
determinismo psikologikoa edo esentzializaturik dagoen subjektuarena utzi
81