kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

objektiboak atzemateko bidea ematen baitu: besteak beste, abiapuntutzat
hartu beharreko printzipioak, garatzeko dauden ahalmen tematikoak,
gainditzeke dauden arazoak eta kontraesanak, baita egin daitezkeen
hausturak ere argitzen ditu kode horrek. Hitz batean, esparruak jarduera
posiblea “enmarkatzen” du kulturgintzaren atal bakoitzean. Esate baterako,
zientziaren esparrua gogora ekarrita, ikus genezake gune horretako
ikerkuntza-programen arteko lehiak erabateko eragin egituratzailea daukala
irudikapen eta praktika zientifikoetan (Lakatos, 1983).
1.1. Sarrera baldintzak
Esparrua zenbait jokabide- eta adierazpen-kodek ezaugarritzen
badute, argi dago esparrua osatzen duten harreman sareetan sartzea ez dela
doan gertatzen. Aitzitik, kulturaren unibertsoari dagokionez, gaitasun jakin
batzuen jabetzak ahalbidetzen du sarbiderako eskubidea. Kulturaren
esparrua osatzen duten mikrounibertso eta azpiesparruetan adierazpen jakin
bat izaten du kapital espezifikoak. Horrela, azpiesparru zientifiko zehatz
batean eskatutako kapitala, berbarako, diziplina- edo jakintza-arlo
zientifiko horri dagokiona izango litzateke. Baliabide kulturalen
erdiespenak, jakina, prestakuntza prozesuak behar ditu. Baina, eduki
esplizituen jabetze-prozesu hutsa baino askoz ere gauza korapilatsuagoa
izan ohi da trebakuntza.
Sendiaren baitako oinarrizko sozializazioak irakaste-prozesu
mekanikoarekin zerikusi gutxi daukan bezalaxe, kultura esparruak eskatzen
duen gaitasun espezifikoa ere edukien ikasketa baino haratago joaten da.
Izatez, sozializazio espezifikoa gaitasun primarioen gain burutzen da.
Esparruko iritsi berriek senitartean aldez aurretik osatutako gaitasunak
128