kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

jabe egin ditu gizarte eragile batzuk. Ondorioz, eragile horiek —hau da,
kulturgileak— sortutako produktu sinbolikoei euren aldeko balio eskalarik
mesedegarriena jartzeko egoera hobean daude, gainerako gizarte eragileen
aldean. Zalantzarik gabe, kulturaren esparruan eskuratzen diren gaitasun
tekniko eta ezagutza berezituek sozialki onetsia den agintaritza ematen
dute, hainbestekoa eman ere non, aginte horren jabe direnek gizarte
errealitateari buruzko diskurtsoak egiteko gaitasun handiagoa izaten duten.
Hortaz, eragile pribilegiatu horiek munduaren gaineko egintza kontzientea
burutzeko ahalmen handiagoa ere edukitzen dute. Intelektualen krisiaz hitz
egiten den arren, gizaki kategoria horien egintza kontziente eta
sistematikoa izan ohi da mundu sozialak bere irudikapena osatzeko
erabiltzen duen bitartekaritzetako bat. Ildo horretatik, ezagutzaren gizartea
deritzan honetan, era guztietako gizarte taldeek, gizarte mugimenduek,
agintari politikoek eta ekonomikoek baliatzen dituzte kulturgileen zerbitzu
sinbolikoak euren diskurtsoak eta egintzak legitimatzeko.
Denboraz kanpoko ikuskera esentzialistaren aurka, intelektualaren
ikuspegi historikoa berreskuratzea izan behar du, gure iritziz, kulturgileei
buruzko azterketa orok egin beharreko urratsetako bat. Alde batetik,
intelektualek egintzarako dauzkaten aukera-mugak historikoki egituraturik
agertzen direlako. Bestetik, muga horietara egokitu nahian edo mugak
berriz definitu nahian jarduten dutelako kulturgileek une jakin batean
dauzkaten ahalmenekin. Gogoeta horrek Hirugarren Atalean testuinguru
historikoan eta kulturalean arreta jartzera eramango gaitu, kulturgintza
esparrua osatzen duten agertoki instituzionalak aztertzera —horien barnean
jardun lezakeelako kulturgileak gaur egun— eta denboran zehar kultura
erakundeek izan duten garrantzi aldakorra neurtzera. Azkenik, esparruan
historikoki garatu diren zenbait tradizio intelektualen eragina
nabarmenduko da, kulturgileek burutu dezaketen jarduera baldintzatzen
14