kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

du euskalgintzak? Euskalgintza, euskararen garapena da gizarte honen desafio
inportanteenetako bat, bai? Zein dira aurkitu ditugun galderak? Eta gure
ikertzaileek, uste dut, hor egin behar dute. Eta nik beti bota izan dut faltan hori:
Jaurlaritzak, iruditzen zait Eusko Jaurlaritzak hizkuntza gaian ez duela inoiz
eduki gauza hauetan irizpiderik. Ordun, ba, alde batetik uste dut badela
irizpideak markatzeko ordua eta, bestetik, ba bueno, ba harremanak biltzeko
ordua, bai unibertsitateko…, joan gizarte erakundeetara eta gizarte erakundeak
etortzea unibertsitatera, eskatzera, galdetzera… (2. Elkarrizketa).
Zenbaiten ustez, euskalgintzaren eta unibertsitatearen arteko
ezagutzazko trukea ikerketaren eta praktiken esparruan gauzatu beharko
litzateke bereziki.
Topiko bat da unibertsitateek behar dutela gizartearekin harremanak izan, ez
harremanak izateagatik, baizikan praktikarako baliagarria izan behar duelako
unibertsitateak gizarteko beharrei erantzuteko. Bainan, teorian hori askotan
esaten baldin badago eta askotan azpimarratzen baldin bada ere, gero praktikan
ez da gehiegi egiten. Erruak non daude? Ba nik uste det erruak egon daitezkeela
toki guztietan, bai unibertsitatean eta bai herrigintzan ere bai. Unibertsitateek
gehiago begiratu beharko lukete herrigintzan dauden gauzak zeintzuk diren,
horiekin harremanak egin eta horiekin lanean jartzeko; eta lanean jartzeko
ikerketa mailan eta, ez bakarrik ikerketa mailan, baizikan praktika mailan ere
bai. Ikerketa maila da errezena, eta gehien egiten dana da maila hortan, baino
praktika mailan ere egin daitezkeen gauzak dire, adibidez, unibertsitatetik kanpo
praktika errealak egiten dira zenbait esparrutan, adibidez ekonomia edo
enpresa esparrutan, egitazko praktika, baino ez dago ohiturarik halako
praktikak egiteko kulturgintzan adibidez, eta badaude zenbat titulazio
kulturgintzarekin zuzenean lotu daitezkeenak, ez bakarrik ikerketa mailan baita
praktika mailan, baina ez da egiten (1. Elkarrizketa).
Halaz ere, akademiko batzuek egiturazko ezintasun bat ikusten dute
egungo unibertsitateek bilgune gisa jardun dezaten eta euskal kulturan eta
euskalgintzan sortutako eskari kognitiboei erantzun egokia eman
diezaieten. Instituzio unibertsitarioan osatu diren botere interesei lotuta,
zehazkiago esanda, esparru horretan diharduten indarren konfigurazioari
lotuta ulertu behar da ezintasun hori.
Euskalgintzan dagoen potentzialidadea izugarria da, izugarria. Eta
potentzialidadea praktikan, ez hipotetiko batean, nik ez dakit zenbat urtetara, ez,
gaur egun, ezta? Hor, lehen aipatu bezela, koordinazioa falta da, bilguneak falta
dira, bueno, horretarako badakizu ekimen batzuk ere abian jarri dira ezta? (…)
648