kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

mobilizazioaren hastapenetako faseetatik. Izan ere, horiexek dira aurretiko
erreklutatze sareetan ondoen integraturik dauden taldeak, baita nortasun
berria eskuratzeko aukera kognitibo eta harremanezko gehien daukaten
taldeak ere.
Los estudios de militancia y participación muestran que los militantes y
activistas de los movimientos son siempre reclutados entre los que están
altamente integrados en la estructura social, juegan un papel central en las
redes a las que pertenecen y tienen a su disposición rescursos cognoscitivos y
relacionales sustanciales. Estos estudios también clarifican las diferencias entre
los militantes y los individuos pertenecientes a grupos sociales marginales,
privados o decadentes. El segundo grupo se implica en momentos avanzados,
durante cortos períodos de tiempo y en los niveles de participación que tienen
costes más bajos (Melucci, 1994b: 174).
1. 4. Paradigma teorikoen joera kontrajarriak
Gaur egun gizarte mugimenduen azterketan nagusi diren eredu
teorikoek —alegia, Baliabideen Mobilizazioaren Teoriak eta Gizarte
Mugimendu Berrien Teoriak— bi muturreko oposizio modura aurkezten
dute egintza kolektiboaren ulermena, ia ezinbestean aurkeztu ere: politika
versus kultura, estrategia versus nortasuna, interesen gatazka versus
balioen gatazka… Horrela, gizarte mugimendua estrategia gisara ulertzen
duten ikuspegiek, populazioaren sektore baten jarduera eta mobilizazioa
aztertzen dute. Labur esanda, mugimenduaren erakundean jartzen dute
arreta. Alta, ikuspegi horiek ez dira arduratzen erakundearen jatorriaz edo
banakotik kolektibora egin beharreko jauziaz. Gizarte mugimendua
nortasun modura ulertzen duten ikuspegiek, ordea, mobilizazioaren
zergatia aztertzen dute bereziki. Hartara, mugimenduaren sorreraren
egiturazko baldintzapenak agertzen dira gogoeta horretan eta —ia inoiz
ere— ez mobilizazio prozesuaren nondik norakoak.
352