kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Baina, indar armatuen eta finantza baliabideen kontzentrazioa ez da
inolaz ere bideragarria onespenezko eta legitimitatezko kapital sinbolikorik
erdietsi ezean. Horrenbestez, diru-bilketa ofizialen legitimitatea estatuak
bultzaturiko nazionalismoaren sorrerarekin elkartu zen maizenetan. Azken
batean, zergen kobrantzak eta harreman ekonomikoek lagundu egiten
zuten, berez, estatua lurralde bateratu gisara aurkezten zuten irudikapenak
indartzen. Modu horretan, arian-arian, estatua espazio jakin batean errotu
zen bere hastapenetan; ez zuen oraindino osatzen geroago izango zen
espazio nazionala, baina soberania eskuduntza modura aurkezten zuen gero
eta gehiago.
Azkenik, kapital ekonomikoaren kontzentrazioak eta zerga
bateratuen ezarrerak pareko prozesua izan zuten kultura kapitalaren
bilketan eta kultura merkatuaren baterakuntzan. Zentzuzkoa da
bilakabideok loturik egon behar dutela pentsatzea. Izan ere, estatu aurreko
gizarte ordena —komunala eta tradizionala— gainbeheran zegoenean eta,
ondorioz, bestelako ordenaren eraikuntzari ekin zitzaionean, esparru
guztietan jardunez baino ezin zitekeen burutu aldaketa: gobernuan,
ekonomian eta kulturan edo, nahiago baldin bada, biolentziari, kapitalari
eta ekoizpen sinbolikoari zegozkien arloetan. Eremu horietako guztietako
baliabideak metatuz egin zitzaion aurre egundoko berreraikuntza
sinbolikoari, hots, ordena modernoa legitimatzeko ataza erraldoiari.
Estatuak era guztietako kultura baliabideak bereganatu zituen; beste
esparruetan gertatu zen bezala, prozesu horrek desjabetzearen ondorioa
ekarri zuen atzetik. Estatuak, jakina, ezin zuen onartu bere mugen barnean
jasotako jatorrizko komunitateen kultura aniztasuna. Kultura ugaritasun
hori hizkuntza dibertsitatean ez ezik, ohituretan, foru tradizionaletan eta
beste hainbat ezaugarritan adierazten izaten zen. Estatuak estreinatu zuen
104