kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

mekanismoen bidez hezurmamitzen da politikoki instituzionalizaturik
dauden gizarteetan. Horrela, esparru politikotik aldenduta geratu diren
gizartekideen eskari politikoak bideratzeko interes taldeak, gizarte
mugimenduak eta alderdi politikoak sortzen dira (Eisenstadt, 1972: 29-30).
Azken hiru horien artean alderdi politikoak izan ohi dira, zalantza izpirik
gabe, antolakuntza politiko modernoaren adierazpenik eratuenak. “Gizarte
despolitizatuetan”, hau da, politikagintza eguneroko bizitzatik at kokatuta
dagoen gizarteetan, alderdi politikoen esku uzten dute gizartekideek euren
erantzukizun politikoa, alderdiek esparru politikoan joka dezaten.
Gizartearen gainean sortutako egitura administratibo-instituzionalak,
behin ezarrita dagoenean, izugarrizko ahalmena dauka gizarte errealitatea
sortzeko eta gizarte harremanak bere irizpideetara moldatzeko.
Horretarako, arauak eta legeak ebazten ditu, errealitatea definitu eta
ordenatzeko asmoz. Hartara, instituzio politikoen jardueraren esparruak eta
edukinak legalki definituta eta zedarrituta egon ohi dira —indarrean dagoen
legeriak babesten ditu—. Instituzio politikoek gizartean daukaten kokapen
hegemonikoa bide dela, 281 haien jardunek eta diskurtsoek errealitatea
definitu ez ezik sortu ere egiten dute.
La Administración construye e impone un mundo simbólico en gran medida
responsable de la configuración del orden social y, por tanto, de la
determinación de las relaciones sociales; pero, al construirlo, ella misma se
distancia y aísla de la realidad-real al esforzarse en definirla, simplificarla y
ordenarla y reducir su incertidumbre y ambigüedad, refugiándose en un bosque
281 Beltranen hitzek gogora dakarkigute instituzio guztiek ez dutela ahalmen bera gizarte
errealitatea definitzeko unean: Por supuesto, no todas las instituciones ni todos los
sujetos colectivos tienen la capacidad de definir la realidad para todo el mundo:
requieren para ello una posición de dominación o de hegemonía que les permita decir
cómo son las cosas, imponiendo tal definición al conjunto de la sociedad (Beltrán,
1991a: 164). Gizarteko esparru politiko-administratiboak, hain zuzen ere, metatzen
dituen baliabideak direla medio —ekonomikoak, indarrezkoak eta sinbolikoak—
kokapen pribilegiatua eduki ohi du gizarte errealitatearen eraikuntza ahalmenari
dagokionez.
549