kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

publikoa kontrolatzeko leku estrategikoan kokatzen ditu profesional
mediatikoak. Eurek egiten dute gizartea ikusgarri gizartekideentzat
etengabeko irudikapenen sorkuntza eta hedapena bitarteko direla. Hala,
kulturgile mediatikoek sortutako kultura irudikapenetan gizarte
eraikuntzaren bi mekanismo aurkitzen ditugu: batetik, gizartearen
errepresentazio selektiboa, bestetik, aktore sozialentzako esperientzia
markoen eraikuntza (Ortega eta Humanes, 2000: 63, Maiz, 2003: 106-108).
Bada, gertaera askoren arteko hautaketa egiten dute hedabideek eta
aukeratutakoekin gizarte erreferentzi marko jakin bat osatzen dute. Hartan
kokatzen dituzte gizakirik gehienek euren esperientziak eta hartan ematen
diete esanahia bizipenei. Irudikapen mediatikoa, beraz, mapa kognitibo
gisara eratzen da, gizarte errealitateari buruzko kontzeptu eta ikusmoldeen
lehentasunezko iturri modura. 106
4.2.4. Kultura esparruaren berregituratze mediatikoa. Kontsakrazio
intelektualerako irizpide berriak
106 Bide beretik doaz azken urteetan komunikazio mediatikoaren alorrean hain ezagunak
diren “agenda setting” delakoaren teoria eta N. Luhmannek azaltzen duen
“tematizazioaren” teoria. Luhmannen proposamen sistemikoaren ikuspegitik, egungo
gizartearen izaera konplexua aintzat hartuta, konplexotasun horren mekanismo
murriztaileak bilatzeko premia azpimarratzen da. Sinplifikazio mekanismoen artean,
iritzi publikoa aipatzen du berak “komunikazio kolektiboaren egitura tematiko” gisa
ulertuta. Izan ere, iritzi publikoa ez dago honezkero iritziz osaturik, gizarte komunikazio
eratuaren gai instituzionalizatuez baizik. Ildo beretik mintzo da C. Monzón ere: La
comunicación social de masas institucionalizada proporciona el “contexto universal”,
dentro del cual el número ilimitado de tematizaciones posibles es reducido por dicha
comunicación institucionalizada a una estructura comunicativa pública muy selectiva.
En otras palabras: la exclusión de la gran mayoría de los posibles temas, que la
correspondiente constelación de reglas de atención no admite (…) contribuye a la
selección de una realidad pública. La opinión pública se encuentra ahora en la
“estructura temática” que difunden los medios, una estructura de sentido común,
acústica y receptiva desde los públicos, que se presenta como lugar común de
referencia, orientación y salvaguardia de la integración social (Monzón, 1996: 270-
271).
274