kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

irabazitako autonomia, baita eragotzi ere orain dela gutxiko iraganetik
jasotako tradizio intelektual zenbaiten garapena.
Merkatu kapitalistak eta estatuak, hurrenez hurren, inposatu dizkiote
egiturazko baldintzapenik handienak kulturaren funtzionamenduari.
Zalantzarik gabe, logika kapitalista kulturan barneratu diren indar
inbaditzaileen artean bortitzenetakoa izan da. Merkatuaren
razionaltasunaren erasoa barru-barruraino sartu da lan intelektualaren
guneetan, hainbesteraino non, kultura esparrua egunean baino egunean
merkataritza indar nagusien mendeago geratu den: enpresa pribatuetan
txertaturiko ikerkuntza zientifikorako erakundeak, argitaletxe erraldoiak,
zinegintza enpresak eta masa hedabideak dira horren lekuko. Horiek
osatzen dute, hein batean, kultura industria modura ezagutzen den erakunde
multzoa. Izan ere, gaur egunean gero eta merkatu zabalagoak ireki dira
merkantzia edo produktu itxurapean agertzen diren ondasun
sinbolikoentzat; ondasun modura, haien eskaria eta kontsumoa etengabe
hazi da. Halatan, ezagutzaren gizartea deritzonak —informazioaren
gizartea, zerbitzu gizartea eta beste termino batzuk ere maiz erabiltzen dira
errealitate bera izendatzeko— etengabe eskatzen dizkie zerbitzu
sinbolikoak era askotako agertoki instituzionaletan kokatutako kulturgileei:
unibertsitateetan zein masa hedabide handietan, ikerkuntza zientifikorako
zentroetan zein estatu- eta industria-burokrazietan, gobernu erakundeetan
zein gizarte mugimenduetan, merkatuaren logikapeko eskaria hazi eta hazi
besterik ez da egiten.
Bestalde, estatu burokrazien zabalkundeak eta Ongizateko Estatua
finkatzeak —finkatze erlatibo eta aldakorrak betiere— gune berriak ireki
zizkioten kulturgilearen jarduerari. Hala, lanbide berriak instituzionalizatu
ziren eta esparru publikoko funtzionarioen kopurua hedatu zen. Era berean,
209