kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Hauteman ere ekoizpen sinbolikoaren esparru guztietan hautematen
da estatuaren eta erakunde ekonomikoen nagusitasuna, sarritan kultura
eragilearen beraren kontzientziatik kanpo dauden moldeen bitartez.
Esaterako, administrazio publikoak eta haien ordezkariak, baita eragile
ekonomikoak ere, “gizarte arazoen” ekoizle handiak izaten dira. Ildo
horretan, gizarte eskari kognitiboaren bozeramaile legitimatu modura
jarduten dute. Beraz, zientzia, —gizarte zientzia, batik bat— gizartetik
proposatu edo inposaturiko gaiak jasotzeko arriskuan egoten da beti; gaiok
izaten dira, hain zuzen ere, ikerkuntza ahaleginak eta unean uneko kezka
intelektual nagusiak orientatzen dituztenak. Jakina denez, gizarte batek
legitimotzat jotzen den arazo multzoa lantzen du aro bakoitzean; horiexek
izan ohi dira, hain justu, eztabaidagai bihurtzen diren gaiak, “gai publiko”
deritzetenak, estatuak berak ofizialtasun estatusera eramaten dituenak.
Ondorioz, ofizialki osaturiko batzorde zientifikoetan eta berariazko
erakundeetan aztertu izaten dira sarri eta lehentasunezko tokia eskuratzen
dute publikoki finantzaturiko ikerkuntza programetan.
Halatan, modu ezkutuan bada ere, gaur egun gai eta arazo ofizialak
eskari burokratikoaren bitartez inposatzen dira kulturaren esparruetan:
kulturgileei eskainitako bekak, ikasketa programak, ikerkuntzarako diru
laguntzak, kontratuak eta bestelako bidezidorrak horren erakusle izan ohi
dira. Bitarteko horiek ez dute soilik estatu burokrazia eta administrazioetan
eragiten. Unibertsitate eta ikerkuntza-erakunde publiko zein pribatuetako
jarduera eta, nola ez, esparru publiko mediatikoaren jardunbidea ere
urratzen dute. Era horretan, esparru politikoak, esparru ekonomikoak eta
sozialak, zehazkiago, haietan nagusitutako gizarte indarrek, euren
printzipioen arabera (aurre)definitu eta zedarritzen dituzte gero kulturaren
esparruan —esparru zientifikoan eta intelektualean— berreskuratu eta
lantzen diren gaiak.
247