kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

adituak behar dituzte. Halatan, biek moldatu eta otzandu dute elite heziaren
atal gero eta garrantzitsuagoa. Baina, dagoeneko ez dago intelektual
handien premiarik elite horiek egiten ari direna unibertsalki zuzena, erabat
egia, morala eta ederra dela baiezta dezaten.
Baumanen ikuspegian, intelektualaren estatusa ahuldu duen
hirugarren eta azken faktorea kulturaren esparruak bizi duen kolonizazio
egoera da. Ildo horretan, merkatu politikoa eta ekonomikoa kulturaren
esparru autonomoan sartu dira indarrez. Estatuak berak harreman
anbibalentea dauka kulturarekin. Kulturgintza esparruaren mekanismo
instituzionalizatu batzuk estatuaren funtzio zapaltzaileentzat garrantzitsuak
diren heinean, edo estatuak kontsumo gizartearen birsorkuntzan daukan
funtziorako beharrezkoak, orduan bai, estatuak aldi berean babesle eta
zentsore moduan jarduten du, dirulaguntzak emanez baina zereginen eta
emaitzen inguruan erabakitzeko eskubidea beretzat gordez. Bestalde,
estatuak atzera egiten duenean, egintza hori ez da kulturgintzaren askapen
prozesu batean adierazten; beste “babesle” eta zentsore batek betetzen du
hark utzitako hutsunea: merkatuak, hain zuzen ere. Beraz, merkataritza eta
masa kulturaren garapena intelektualei zegokien esparruaren azken
desjabetze urratsa izan da. Desjabetze horrek ondorio larriak eduki ditu,
kontuan hartuz gero esparru horretan oinarritu dela eskuarki kulturgileen
agintea. 127
Baumanek ongi azaltzen dituen prozesuon ondorioz, esparru
intelektuala behartuta dago gaur egun egoera berrira moldatzera.
Unibertsaltasun absolutuaren amets modernoen porrotak, kulturgileei
zegozkien berezko guneen desjabetzeak eta monopolio —eta pribilegio—
gisa kulturgileek betetzen zituzten funtzioen gainbeherak egokitze
127 Ikus Bauman, 1997: 189-194.
320