kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

hartara, porrot egitetik gertu daudela ezinbestean. Jokabide kolektiboa,
Smelserren ustez, erantzun irrazionala da beti, histerikoa. Jokabide
kolektiboak errealitatea nahiarekin nahasten du; azken buruan, —
modernizazioak sortutako baldintzak kontuan hartzen baditugu— jokabide
desegokia da kognitiboki (Smelser, 1989).
Azken urteetako datu enpirikoek nabari erakutsi dutenaren ostean
gizarte mugimenduei buruzko tankera horretako teorizazioari ezin zaio
inolaz ere eutsi gaur egun. Dagoeneko inork ez du zalantzatan jartzen
gizarte mugimendu berrien oinarri soziala batik bat klase ertainek osatzen
dutenik. Gizarte mugimendu berriei buruzko lanketa enpiriko ugari dago
hori frogatzeko, eta horren inguruko gogoeta teorikoren bat ere egin da. 160
Mugimendu berrien talderik esanguratsuena osatzen duten klase ertainak,
jakina, ez dira gizartetik at bazterturik bizi. Aitzitik, trebakuntza politiko
sakona daukate eta indarrean dauden erakunde politiko eta ekonomikoekin
elkarreraginean dihardute etengabe. Azterketa enpirikoetan aski frogaturik
geratu da gaur egun gizarte mugimenduetan eta egintza politiko molde ez-
konbentzionaletan parte hartzeko prest dauden populazioaren sektorerik
garrantzitsuenak politikaren bide konbentzionalen jakitun daudela. Hortaz,
mobilizazio ahalmenak, gaur egungo ikuspegitik, ez dakar berarekin
politika “ortodoxotik” urruntzea; bi jarrerak bide osagarriak dira erabat,
egintza politikoari dagokionez. Halatan, mobilizazio politikaren atzean
dauden talde sozialak, ez dira ezelan ere gizarteko behartsuenak eta
baztertuenak izaten. Oro har, segurtasun ekonomikoa izan ohi dute eta,
sarri askotan, gizarteko kiderik babestuenetarikoen artean egoten dira
(Offe, 1988: 201).
160 Ikus, adibidez, Eder (1985).
385