kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

nahiz eta zenbaitetan ez duten batere legitimitaterik lortzen beste esparru
intelektual batzuetan. Hala, Txepetxek esaterako, euskalgintzako ezagutza
interesei erantzun zien une berean eraiki zuen bere nortasun kognitiboa ere,
euskalgintzan eta ez beste kultura esparruko instituzio legitimoetan osatu
baitzen haren intelektual rola. Ildo horretatik, euskalgintzak agertoki
publiko egokia eskaini zion soziolinguistari, ez soilik lana adituei
aurkezteko 300 , baita haren proposamenak modu zabal batean ezagutzera
emateko eta mugimenduaren bitartez egintza bihurtu ahal izateko ere.
Horrenbestez, mugimenduak haren lanaz egindako dibulgazioari esker
kontsakrazio intelektualerako aukera bermatu zion.
Bere garaian bere teoriak zabaltzeko nukleo bat sortu zen, momentu horretan
deitu zena “Adorez eta Atseginez” (9. Elkarrizketa).
Izan ere, euskalgintza eta antzeko gizarte mugimenduak sozializazio
gune garrantzitsuak izan ohi dira. Txepetxek bere lana argitaratu bezain
laster eman zion hasiera mugimenduak haren planteamenduen dibulgazio
jarduerari. Soziolinguistaren pentsamendua ezagutarazteko berariaz sortu
zen lan talde bat, Adorez eta Atseginez izeneko mintegia. Zabalkunde
ahaleginean, bestalde, era askotako baliabideak erabili ziren: liburu
aurkezpenak, bideoak, ikastaroak, aldizkariak —Arrasateko Jazten
aldizkariak egindako lana azpimarratzekoa da— eta beste batzuk.
Burututako sozializazio saioa handia izan zen, ezbairik gabe.
Dibulgazio jardunean prozesu kulturalak eta politikoak agertzen dira
nahasirik. Batetik, dibulgazioak erakusten digu era askotako eragile
kulturalek parte hartzen dutela mugimendu esparruan, besteak beste
300 Publikotasun modernoaren definizio idealak eskatzen duenaren ildotik, euskalgintza
edo antzeko gizarte mugimendu batek baliabide kulturalak dituen publikoak eskaintzen
ditu, eskolatuak, intelektualaren rolaren eraikuntzan ezinbestekoak direnak.
611