kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

den eragile gisa definitzen da intelektuala. Hori dela eta, bere hizkuntza
jokamoldea bereizgarria da besteenarekin alderatuta (Berrio eta Saperas,
1993:152-153).
Urrutirago doa Gouldner intelektualek hizkuntza komunitate
ezberdindua osatzen dutela dioenean. Haren ustez, kulturgileen hizkuntza
aldaera kultura jasora bideraturik dago, alegia “diskurtso kritikoaren”
kulturara. Diskurtso kritikoaren kulturak, beste hizkuntza aldaera batzuen
ondoan, egoeratik eta testuingurutik independenteagoa den lengoaia dauka
oinarritzat.
Como variante lingüística relativamente independiente de la situación se
experimenta a sí misma como distante (y superior a) los lenguajes ordinarios y
las culturas convencionales (Gouldner, 1980: 84).
Kulturgileen ustezko nagusitasun kognitiboa eta linguistikoa, modu
inplizituan edo esplizituan, ezinbestekotzat jotzen den nagusitasun
moralarekin batera azaldu da diskurtsorik gehienetan. Oltraren hitzetan
gaitasun analitikoari, ahalmen morala gehitzen diote intelektualek (Oltra,
1978: 47). Kultura gaitasunak bide direla, intelektuala “kontzientzia”
modura gizarteratu da sarri. Kontzientzia moral eta intelektual hori
kontzientzia unibertsalaren bertuteen gordailu gisara irudikatu da aldi
berean (Morin, 1969: 96). Iritzi horien ondorioz, intelektualeria modernoari
beste era bateko moralitate eredua eskatu zaio, baita askotan eskatu ere.
Ilustrazioaren kume izanik, intelektualengan jarri dira konpromisoa,
independentzia, kritizismoa, erantzukizun politikoa, gizarte eraldaketa eta
antzeko balioak hezurmamitzeko itxaropenak. Gogora ditzagun
intelektualei zuzendu zaizkien etengabeko “traizio” salaketak, ustez
69