kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

debaluatu egin bada ere, 176 ezagutzaren ekoizpen-makineria horren egile
nagusiak dira.
Ezagutzaren inplikazioak gizakien eguneroko egintzetan ondorio
zuzenak dauzka aktore sozial indibidualen zein kolektiboen osaketan. Izan
ere, aktore sozial horien jarduna askoz ere razionalagoa eta erreflexiboagoa
da gure gizarteetan gizarte tradizionaletan baino. Ezagutzaren gizartea
deritzan horretan sozialki jarduteko beharrezkoa den ezagutza multzoa gero
eta handiagoa da gizarte eragileentzat. Sistema sozial eta teknikoei buruzko
informazio zehatza eduki behar da gizartean aritzeko eta hori prestakuntza
formal luze batez baino ez da eskuratzen. Horiek horrela, ezagutza
zientifikoaren logikak sen oneko ezagutza inbaditu du eta, helburua zeinahi
izanda ere —helburu altruistak, gizarte aldaketara edo iraultzara zuzenduak
esaterako—, baliabiderik ahaltsuenak erabiltzen dira, baita razionalki
erabili ere, hura lortzeko. Botere menderatzaileek nahiz haien aurka ari
diren mendeko aktore sozialek dihardute ezagutzaren eta arrazoiaren
tresnak baliatuz. Egungo gizarte mugimendu berrien egintza ereduetako bat
bete-betean egokitzen zaie Lamo de Espinosak deskribatzen dituen
razionaltasun eta erreflexibitate molde horiei, nahiz eta egintza razionala ez
den mugimenduek burutzen duten bakarra.
Nos encontramos con actores notablemente sofisticados, críticos y reflexivos
que, lejos de moverse por creencia íntimas o adhesiones antiguas, desarrollan
sus objetivos vitales siendo muy conscientes del poderoso entorno social que
controla sus vidas (…) La lógica de la ciencia es ya la lógica del sentido común
176 Lehen Atalean azaldu den moduan, kontuan hartu behar dugu kopuruaren
hazkundeak estatusaren debaluazio erlatiboa dakarrela beti. Autore batzuek muturrera
eraman dute argudio hori, adibidez Lamo de Espinosak: La hipótesis que mantengo es
fuerte: el intelectual no es el producto de una sociedad culta sino de una sociedad
inculta, poco educada, sobre la que se levantan minorías educadas que generan
grandes figuras. Ello explica la actual sensación de desvanecimiento de los
intelectuales. Que es más bien resultado de su generalización que de su ausencia. Es
decir, sostengo que es porque hoy hay muchos miles de intelectuales la razón por la que
se percibe que no hay ninguno (Lamo de Espinosa, 1996: 212).
430