kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

daudenez gero, esparrua bera borrokagune gisa agertzen da, baita indar
gune modura ere. Ondorioz, menderatzaileen eta mendekoen arteko indar
koerlazio jakin batek ezaugarritzen du esparruaren une bakoitza. Egoera
hori, dena den, aldakorra izaten da, eragile sozialak indarrean dagoen
abagunea mantentzeko edo eraldatzeko tirabiran agertzen baitira etengabe.
En termes analytiques, un champ peut être défini comme un réseau, ou une
configuration de relations objectives entre des positions. Ces positions sont
définies objectivement dans leur existence et dans les déterminations qu´elles
imposent à leurs occupants, agents ou institutions, par leur situaton (situs)
actuelle et potentielle dans la structure de la distribution des différentes espèces
de pouvoir (ou de capital) dont la possesion commande l´accès aux profits
spécifiques qui sont en jeu dans le champ, et, du même coup, par leurs relations
objectives aux autres positions (domination, subordination, homologie, etc.)
(Bourdieu eta Wacquant, 1992: 72-73).
Esparruaren harremanak osatzen dituzten norgehiagokan esparruaren
beraren definizioa eta zedarritze egitura egon ohi dira auzitan. Halatan,
amaigabeko eztabaidak sortzen dira esparruan parte hartzeko eskubidea
nork duen erabakitzeko, alegia, delako mikrokosmosaren zilegizko kidea
definitzeko. Horregatik, definizioa aldakorra izatean, esparruaren
kontzeptua sistemarena baino malguago agertzen da analisirako tresna gisa.
Izan ere, soziologian maiz erabilitako sistemaren kontzeptuak itxitasunaren
ideia dauka itsatsita. Esparruaren nozioak, aldiz, bazterrean uzten ditu
sistemaren esanahiak barne hartzen dituen funtzionalismoa eta
organizismoa. Kontzeptuak itsatsita dituen ideien arabera, sistemaren
barnean funtzio komunak betetzen dira, eta bertan barne kohesioa eta
autoerregulazioa nagusitzen dira. Aitzitik, arestian esan den legez, esparrua
indar harremanen eta zentzu harremanen bilgunea da, eta bertan gertatzen
diren lehiek esparruaren aldaketa daukate xede. Ezinbestean, etengabeko
aldaketa bizi duen gunea da esparrua. Esparruaren egoera jakin batean
hautematen den koherentzia edo oreka, beraz, gatazka eta lehiaren emaitza
izan ohi da, ez egitura baten autogarapen immanentearen ondorioa.
92