kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

kulturalak— eta nolako elkarrekikotasunak dauden euren artean. Oso
adierazgarria izaten da era guztietako gizarte errekurtsoen metaketa ikustea
gizarteko boteregune jakin batzuetan bilduta.
Orain arte egin den gogoetak ez gaitu eraman behar, dena den,
kultura boterearen eta kulturgileen ahalmena erabat erlatibizatzera. Edozein
gizarte ordenaren integrazioa ez da bideragarri egiten jarduera
intelektualaren laguntzari esker ez bada. Eta, integrazio prozesuek bezala,
iraultza sinboliko handiek ere kultura kapitalaren inbertsio handiak behar
izaten dituzte ezinbestean. Errotiko eraldaketa sinbolikoek pentsamolde eta
bizimoduen bestelakotze sakona dakartzate, eguneroko bizitzako dimentsio
sinboliko guztia hankaz gora jartzen baitute. Iraulketa horietan aldatu
egiten da eragile sozialek gizarte harreman eta hierarkiei buruz daukaten
ohiko begirada. Ondorioz, praktika sinboliko arruntenen dimentsio
politikoa, —hots, praktika horien alderdi arbitrarioa eta erreprimitua—,
azaleratzen da holakoetan. Horrela, une jakin batean aldatu egin daitezke
erakunde politikoak baita txandakatu ere alderdi politikoak gobernuan.
Baina, horrek ez du ziurtatzen aldaketa politikoa. Benetako aldaketa
politiko bat —politikari hemen eman zaion adieran, sistema sinbolikoetan
atxikirik dagoen indar erreprimitu gisa— pentsaezina da gizarte ordenari
aplikatzen zaizkion egitura kognitiboak eraldatu ezean. Hortxe eragiten
dute baliabide sinbolikoek eta euren eramaileek. Gizarte integrazioan eta
desintegrazioan, legitimazioan eta deslegitimazioan, zeregin horiexetan
hezurmamitzen da, hain zuzen ere, haien benetako gizarte boterea.
202