kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

politikoak. Gizarte Mugimendu Berrien europar ikuskerak, ordea, gizarte
kapitalista garatuetan gertaturiko egiturazko aldaketetan oinarritzen du
egintza kolektiboaren molde berrien sorrera.
Badago bigarren desberdintasun bat bi paradigmen artean. Amerikar
ereduak gizarte mugimendu guztiak aztertzen ditu, inolako bereizketa
historikorik egin gabe mugimenduaren kontzeptua aplikatzean. Aldiz,
Gizarte Mugimendu Berrien ereduak mugimendu mota espezifiko bat
hartzen du aztergaitzat: hain zuzen ere, 60ko hamarraldian Mendebaldeko
gizartean agertzen diren gizarte mugimenduen esparrua. Izan ere, ikerketa
eremu horretan uste da zenbait gatazkagune, lehentasun estrategiko eta
kosmoikuspegi partekatzean, mugimendu horiek konfigurazio espezifikoa
osatzen dutela. Kategoria espezifiko horretan sartuko lirateke mugimendu
feminista, mugimendu bakezalea eta antimilitarista, mugimendu ekologista
eta antinuklearra, hainbat hiri mugimendu (auzo mugimenduak, okupak, eta
abar), giza eskubideen aldeko mugimenduak eta mugimendu zibilak, sexu
gutxiengoen eskubideen aldeko mugimenduak eta beste gutxiengo batzuen
aldekoak, Hirugarren Munduaren aldeko elkartasun mugimenduak eta,
zenbait autoreren ustez —Melucci eta Offe, kasu—, mugimendu
etnonazionalistak ere (Casquette, 1998: 100).
Gizarte mugimendu berrien azterketan aritu diren autoreek —
Touraine, Melucci, Cohen, Offe, Inglehart, Eder eta beste batzuk daude
horien artean— 138 ez dute “eskola” edo pentsamendu korronte bateratu bat
osatzen, tradizio teoriko bat baino gehiagotik abiatzen baitira. Halaz ere,
beraien azterketak hainbat puntutan elkartzen dira. Izan ere, gizarte
mugimenduen sorreran eragiten duten eraldaketa sozioestrukturalak
138 Touraine, Melucci eta Offeren proposamenen berrikusketa lagungarria egiten du J.
Apalategik (Apalategi, 1999a).
346