kulturgileak gizarte mugimenduetan - Euskara

Bizi duten mendekotasun sinbolikoaren kontzientziak akademiko
konbentzionalek euren lanbideaz izan dezaketen ohiko ikuspegi
profesionala zalantzatan jartzera bultzatzen ditu akademiko euskaldunak.
Bestela adierazita, unibertsitateko profesionalismoaren gainetik euskaraz
lan egitea erabaki duten unibertsitario euskaldunek zentzua —balioa—
eman behar diote egiten dutenari, ez baitituzte jasotzen lankide erdaldunek
lan beragatik jasotako sari sinboliko ofizialak. Ikusi dugunez, akademiko
euskaldunen hizkuntza kapitala debaluatuta dago unibertsitate esparruan, ez
da kapital legitimo bat beste akademikoekin lehiatzeko. Bestalde, baina,
eragile sozial orok zentzua egotzi behar dio egiten duen egintzari. Areago,
eragile sozial orok besteen onespen soziala jaso behar du bere egintzetan
bai bere bizitza sozialari esanahia eman ahal izateko, bai bere identitate
soziala berresteko.
Horiek horrela, nola ematen dio irtenbidea dilema horri akademiko
euskaldunak? Nondik sortzen du unibertsitate esparruan debaluatuta
dagoen jarduera bati zentzua emateko indarra? Bada, unibertsitatean nagusi
den ekonomia sinbolikoaren arabera euskaraz ikertzeak eta argitaratzeak ez
dauka erdaraz —gazteleraz, frantsesez edo ingelesez— egiteak daukan
errentagarritasun sinboliko berbera. Hartara, euskaraz sortzea erabakitzen
duen akademiko euskaldunak beste arau sinboliko bat hartu behar du
ordezko erreferentzia nagusitzat, hau da, nolabaiteko errekonozimendua
eskainiko dion eredu egoki bat bilatu behar du. Hain zuzen ere,
euskalgintzari lotutako zenbait akademikoren artean, badirudi euskal
komunitatearekiko lotura, euskal kulturarekiko atxikimendua eta
konpromisoaren zentzua garrantzizko osagarri direla euskararen aldeko
hautua egiteko unean. Horrela, mendeko euskal kulturarekiko
konpromisoarekin —eta konpromiso horrek euskaldungotik dakartzan
658