Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

secisizlik.hOntolojik anlamdaki ilintilendirme, varolanın, çevreleyen-
dünya içindeki el-altında-olmaklığına önceden serbest bırakılışıdır.
Ilintilendirmenin hangi hususta olduğundan hareketle ilintililiğin ne-
ileliği serbest bırakılmaktadır. Onunla ilgilenirken, onunla tam da bu
el-altmda-olan olarak karşılaşılır. Şayet ona haddizatında bir varolan
kendisini gösteriyorsa, yani eğer o kendi varlığı içinde keşfedilmişse,
hep zaten çevreleyen-dünya içinde el-altında-olandır. Bu yüzden o,
“öncelikle” ilkin mevcut olan “dünya maddesi” değildir.
El-altında-olanın varlığı olarak bizatihi ilintililik, hep ilintililik bütününün
önceden keşfedilmişliginin zemini üzerinde keşfedilmektedir.
Demek ki, keşfedilmiş ilintililikte, yani karşılaşılan el-alunda-olanda,
daha önce el-altında-olanın dünyevi niteliği dediğimiz şey önceden keşfedilmiş
olarak yatar. Söz konusu önceden keşfedilmiş ilintililik bütünü,
bünyesinde, ontolojik bir dünya ilişkisini saklamaktadır. Varolanı
ilintililik bütününe serbest bırakan ilintilendirme, neye serbest bırakacaksa
onu bir şekilde izhar etmiş olmalıdır. Çevreleyen-dünya içinde elaltmda-olanın
serbest bırakıldığı şey -k i bu, her şeyden önce dünya
içinde bir varolan olarak erişilebılmesi için lazımdır- keşfedilen bu varlık
minvalindeki varolan olarak bizatihi kavranamaz. Bundan böyle keş-
fedilmişliği tüm Dasein’sal olmayan varolanların varlık imkanı olarak tanımlarken
o, öz olarak keşfedilemez olmaktadır.
Peki, çevreleyen-dünya içinde el-altmda-olanın öncelikle serbest bırakıldığı
şey öncesel olarak izhar edilmiş olmalı, ne demektir? Dasein’m
varlığına varlık anlayışı aittir. Anlayışın kendisi bir şeyi anlamadadır.
[861 Eğer Dasein’a özsel olarak dünya-içinde-varolma varlık minvali
denk düşüyorsa, o zaman, onun varlık anlayışının özsel muhtevasına
dünya-içinde-varolma anlayışı da ait demektir. Çevreleyen-dünya içinde
karşılaşılanın neye yönelik serbest bırakıldığının öncesel olarak izhar
edilmesi, varolan olarak Dasein’m zaten hep ilintili olduğu dünyayı
anlamaktan başka bir şey değildir.
Bir şeyi bir şeyle öncesel olarak ilintilendirme, ilintililiğin hangi hususta
ve ne-ile olduğu gibi bir şeylerin anlayışına dayanmaktadır. Bunb)
Aynı pasajda “öncesel serbest bırakm a“dan söz ediliyor —yani genel anlamda ifade edildiğinde,
varlığın varolanın olası açıklığına serbest bırakılışı anlamında. Buradaki ontolojik anlamı
itibariyle “öncesel” sözcüğü, Latince’de a prio n , Yunanca'da proteron te p h u sd (A ristoteles,
Fizik, A l ) demektir. Daha da açık olarak: M etafizik, E 1025 b 29: to ti en einai - “ne idiyse
o olm aklık’’, “zaten öyle olm aklık”, mevcudiyet, noksanstîhk. Yunanca’daki einai fiilinin
noksansız (geçmiş, P erfeht) b ir hali bulunmadığı için burada en cinai olarak ifade edilm ektedir.
Fakat bu, ontik bakımdan mazide kalan, eskilerde yer alan, varolanın neUğiııi sorduğumuzda
geçmişteki bir duruma delalet eden bir ifade değildir. A p ıiorih noksansızlık demek yerine,
ontolojik veya transendental noksansızlık da diyebilirdik (bkz. “Kants Lehre vom Sclıematisnıus”).
88