Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

mansallık nasıl oluyor da sonlu zamandan son suz bir zamanı husule
getiriyor? Asli zaman sonlu olduğu içindir ki, “türemiş” zaman kendini
son su z zaman olarak husule getirebiliyor. Anlamasal kavrayış nizamı
içinde zamanın sonluluğunu Cam olarak görünür kılabilmek için, “sonsuz
zamanın” tam olarak ortaya konulması ve bununla yüz yüze gelinmesi
gerekmektedir.
Asli zamansalhğa ilişkin buraya kadar yürüttüğümüz analizleri şu
tezler halinde özetlememiz mümkündür: Zaman zamansallığm husule
getirilmesi bakımından aslidir. Bu haliyle zaman, ihtimam-göstermek-
lik yapısının konstitüsyonunu mümkün kılmaktadır. Zamansallık özü
gereği ekstatiktir. Zamansallık kendini istikbalden hareketle asli olarak
husule getirir. Asli zaman sonludur.
Fakat ihtimam-göstermekliği zamansallık olarak yorumlarken onu,
buraya kadar yaptığımız gibi, dar bir zemin üzerine sıkıştırıp bırakamayız
- her ne kadar Dasein’m asli sahih bütün-olmaklıgına ilişkin ilk
adımları böylece atmış olsak da. Dasein’m anlamı zamansallıktır, diye
bir tez ortaya attığımızda onu, söz konusu varolan için meydana çıkarttığımız
temel konstitüsyonunun somut envanteri üzerinden doğrulamamız
da gerekecektir.
§ 66. Dasein’m Zamansallığı ve Eksistensiyal Analitiğin
Asli Bir Tekrarına Dair Ondan Neşet Eden Görevler Manzumesi
Açığa çıkarttığımız zamansallık fenomeni, sadece onun tesis edici
kudretinin kapsamlı doğrulamşım talep etmez bizden. O ayrıca husule
getirilişin temel imkanları bakımından da kendiliğinden dikkate taşınmaktadır.
Dasein’m varlık konstitüsyonunun imkanını zamansallık zemini
üzerinden ispat etmeye (her ne kadar şimdilik kaydıyla da olsa)
kısaca “zamansal” yorum diyeceğiz.
Bir sonraki görevimiz, Dasein’m sahih bütün-olma-imkamnın zamansal
analizi ile ihtimain-göstermekliğihzamansallığımn genel karak-
terizasyonunun yanı sıra, Dasein’m gayrisahihliğini kendine has zamansallığı
içinde görünür kılmak olacaktır. Zamansallık kendini öncelikle
öndeleyici kapalılığı-açma-kararlığıyla göstermişti bize. O, açımlanmış-
lığın sahih hali olup, çoğunlukla herkeslerin düşkün öztefsirinin gayri-
sahihliği içinde bulundurur kendini. Esasefı açımlanmışlığın zamansal-
lığınm karakterizasyonü, en yakm biçimde ilgilenilen dünya-içinde-va-
rolmanm zamansal anlayışına ve böylece de Dasein’m vasati kayıtsızlığına
götürmektedir bizi. Zaten eksistensiyal analitiğimiz için tam da bu­
351