Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

yifsizlikle karıştırmamak lazım) yine bir hiç demek değildir, çünkü tam
da öyleyken Dasein kendinden bıkmış haldedir. Keyifsizlik içinde olunduğundaysa,
şuradalığm varlığı kendim bir yük’ olarak belli eder. Nedeniyse
bilinm ez•Ve Dasein bu tür şeyleri bilemez, çünkü Dasein’m
kendi varlığıyla karşı karşıya geldiği şuradalık olan haletiruhiyenin asli
açımlanışıyla karşılaştırıldığında bilmenin açımlama imkanları pek kısa
kalmaktadır. Öte yandan olumlu bir haletiruhiye ise varlığın bariz yükünü
sırtımızdan kaldırabilmektedir. Fakat bu haletiruhiye imkanı, yükü
kaldırıcı olduğu halde aslında bir bakıma Dasein’m yük olma niteliğini
açımlar bize yine. Haletiruhiye “halin niceliği”ni bariz kılar, işte bu
“halin niceliği” içinde keyif, varlığı kendi “şuradalığma” taşır.
Haletiruhiye-içinde-olmaklık içindeyken Dasein, haletiruhiye bakımından
Dasein’ın kendi varlığı içine tevdi olunduğu tam da şu varolan
olarak, yani varolarak var olmak durumunda olduğu varlık olarak zaten
hep açımlanmış durumdadır. Açımlanmış olmak, bilmek demek değildir
ama. Ve tam da en kayıtsız ve en dişe dokunmayan hergünkülük
içindeyken Dasein’m varlığı çıplak bir “öylelik ve olmaklık” halinde kabuğunu
kırıp meydana çıkabilir. Salt “öylelik” kendini gösterirken, nereden
ve nereye soruları karanlıkta kalıverir. Dasein’m yine hergün
benzeri haletiruhiyelere “teslim” olmaması, [135] yani onların açımla-
nışmı kovalamaması ve kendini açımlanmış olanın karşısına taşımaması,
şuradalığm varlığının kendi öyleliği içinde haletiruhiye bakımından
açımlanıyor olmasının fenomenal vaka tespiti aleyhine bir kanıt oluşturmadığı
gibi, aksine bunun delilidir. Çoğunlukla Dasein haletiruhiye
içinde açımlanan varlıktan ontik ve varoluşa-dair olarak kaçınmaktadır.
Bunun ontoîojife-eksistensiyal anlamı şudur: Tam da umursamadığı ha-
letiruhiyeler içindeyken Dasein, şuradalığa tevdi edilmişliğini meydana
çıkarmaktadır. Yani bizatihi kaçınma halindeyken şuradalık açımlanır.
Nereden ve nereye sorusu bakımından gizlenmiş, ama kendi bakımından
alabildiğince açık biçimde açımlanmış olan Dasein’m söz konusu
varlık karakterine, yani “öylelik” haline, Dasein’m kendi şuradalığı-
na fırlatılmışlığı diyoruz. Böylece Dasein, dünya-içinde-varolma olarak
şurada var olmaktadır. Fırlatılmışlık ifadesi, tevdi olunmuşluğun faktisi-
tesine işaret etmektedir. Dasein’m bulunuşu içinde açımlanan bahse konu
“öylelik ve olmaklık”, mevcut-oluşa ait olan olgusallığı ontolojik-
kategoriyal biçimde ifade eden bir “öyle” demek değildir. Zira o, sadece
bakışı yöneltici bir tespit etmeyle erişilebilir olmaktadır. Oysa bulua)
‘'Yük”: taşınması-gereken. însan Dasein’a tevdi edilmiştir, ona maîedilmiştir. Taşım ak: b i­
zatihi varlığa aidiyeti devralmak.
142