Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

Peki ama, el-altında-olanın kendi mevcut olmaklığını açığa çıkarttığı
bu modifiye yollar aracılığıyla karşılaşılıyor olunmasına işaret etmemizin,
dünya fenomeninin aydınlatılması açısından amacı nedir? Aslında
söz konusu modifikasyonu analiz ederken hala dünya içinde olanın
varlığında duruyoruzdur. Oysa böyle yapmakla, dünya fenomenine henüz
yaklaşmış olmayız. Ama yine de onu henüz kavramasak da, bu fenomeni
görüş alanımıza dahil edebilecek bir imkana kavuşmuş oluruz.
El-altında-olan; göze çarpma, zorla ilişme ve ayak direme sırasında
el-altında-olmaklığının bir tür kaybına uğrar. Ama bu el-altmda-olanla
münasebet içinde olmakla bile el-altmda-olmaklıgı (konusal olmasa da)
anlamış oluruz. Bu öylece ortadan kaybolup gitmez, kullanılamaz olanın
göze çarpması onun vedalaşması gibidir. El-altmda-olmaklık bu esnada
bir kez daha kendini gösterirken tam da burada el-altmda-olanın
dünyevi niteliği kendini gösterir.
Gereç olarak el-altında-olanın varlık yapısı imlemelerle belirlenmiştir.
En yakın “nesnelerin” özgün ve kendiliğinden anlaşılır “bizatihili-
ği" ile, o nesneleri kullandığı halde dikkatini açıkça buna yöneltmemiş
olan ve kullanımına yaramayanlarla da karşı karşıya gelebilen ilgilenme
sırasında karşılaşılır. Bir gereç kullanılamazdır - bu ifadede şu yatar:
bir-şey-içinliğin bu-şey-içinlige yönelik temellendirici imlemesi bozulmuştur.
İmlemelerin kendisi dikkate alınmamış olup onlar, ilgilenilerek
teslim oluş içinde “buradadırlar”. Ancak imleme, imlemenin bozulmasında
veya şunun ya da bunun için kullanılmazlıkta açıklığa kavuşur.
Ontolojik yapısı değil de, çalışma gerecinin bozulmuş olması dikkatini
çeken bir-şey-için-bakış için ontik olarak sarahat kazanır, ilgili
bir-şey-içinliğe imlemenin bir-şey-için-bakışsal olarak uyandırıhşmda
[75] bir-şey-içinliğin hem kendisi ve hem de bununla birlikte iş rabıtası,
“işliğin” tamamı (ilgilenmenin içinde daima bulunduğu yer olarak)
bakışımızın içine girmiş olur. Gereç rabıtası daha önce hiç görülmemiş
bir şey olarak değil, bir-şey-için-bakışta daima öncesel olarak görülen
bir bütün olarak birden bire parlar. Bu bütünle birlikte dünya, kendini
bildiriverir.
Aynı şekilde, her gün hazır olduğu için aşina olduğumuz ve bu sebeple
de dikkatimizi celbetmemiş olan bir el-altmda-olanm noksanlığı,
bir-şey-için-bakış içinde keşfettiğimiz imleme rabıtasındaki bir kırılm a­
dır. Bu durumda bir-şey-için-bakış boşa gitmiş olur ve noksan olanın ne
için ve ne ile el-altında-olduğu ancak şimdi görülür. Yine burada çevre -
leyen-dünya kendini bildirir. Bu şekilde birden bire parlayan, bizatihi
el altmda-olanlar içindeki bir el-altmda-olan değildir, el-altında-olan
77