Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

doğrudur. Fakat böylelikle, kendine özgü imkanlarını zorunlu olarak
tüketmiş mi olmaktadır? Oysa böylece onun elinden tam da bu imkanlar
alınmış olmaz mı? Zira “erginleşmemiş” Dasein da hitama kavuşur.
Öte yandan Dasein’ın, kendi ölümüyle olgunlaşması da gerekmez,
çünkü hitamından önce de olgunluk sınırım aşmış olabilir. Ama çoğunlukla
erginleşmemiş olarak veya dağılıp dökülmüş ve tükenmiş
olarak hitama kavuşur Dasein.
Hitam etmek zorunlu olarak kendini erginleştirmek demek değildir.
O halde şu soru daha da ivedilik kazanır: Ölüm esasen hangi anlam da
Dasein’m hitamı olarak havranmalıdır?
Öncelikle hitam bitmek demektir, ama ontolojik bakımdan özellikle
farklı bir anlamda. Mesela yağmur da biter. O artık mevcut değildir. Yol
biter. Ama bu sona eriş, yolu ortadan kaldırmaz, yolun bitişi onu tam
da bir yol olarak [245] mevcut kılar. Buna göre bitmek anlamında hitam
şu anlamlara gelebilir: Mevcut-olmayışa geçmek yahut hitam ederek
tam da mevcut oluşa geçmek. Bu son şekliyle hitam etmek ise ya natamam
bir mevcut-olanı belirler (inşaat halindeki yol bitiverir) ya da bir
ınevcut-olamn “tamamlanmasını” tesis eder (son fırça darbesiyle tablo
tamamlanır mesela).
Fakat tamamlanma olarak hitam, bünyesinde erginliği barındırmaz.
Ama erginleşmek isteyenin kendi olası tamamlanmışlığma erişmesi de
kaçınılmazdır. Erginlik “tamamlanmışhgm” temellenmiş bir halidir. Bu
ise, ancak bir mevcut-olan veya el-altında-olanm belirlenimi olarak
mümkündür.
Ortadan kalkma anlamındaki hitam da varolanın varlık minvaline
göre kendini modifiye edebilmektedir. Yağmur sona erdi demek, ortadan
kalktı demektir. Ekmek bitti demek, tüketildi demektir, el-altındaolan
olarak artık hazır değil demektir.
Hitamın bahsi geçen hiçbir hali, Dasein'ın hitamı olarak ölümünü layı-
kıyla karakterize edememektedir. Zira can vermeyi, yukarıda ele alınan
tarzda bir hitam-oluş olarak anlarsak, Dasein’ı bir mevcut-olan yahut
el-altında olan olarak ortaya koymuş oluruz. Oysa ölümle birlikte Dasein
ne erginleşir, ne de öylesine ortadan kalkar; ne tamamlanır, ne de
bir el-altmda-olan olarak tümüyle hazır hale gelir.
Nasıl ki, Dasein var olduğu müddetçe daha ziyade kendi henüz-olmamışlığı
olarak var ise, işte benzer şekilde o, hep kendi hitamı olarak
da vardır. Adma ölüm denilen son, Dasein’m hitam-oluşu değil*, bu vaa)
Vefat etmek, ölm ek olarak ölüm.
260