Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

nasında fırlatılmış şuradalığa müstakbel biçimde geri dönmek zorunda
olan. Demek ki, havfın bulunuşunu tesis eden oldum-olasüığın özgün ekstatik
hah tekrar edilebilirliğe taşımakmış.
[344] Korku için tesis edici olan unutma, kafa karıştırır ve Dasein’ı
bir türlü el atamadığı “dünyevi” imkanlar arasında bir ileri bir geri götürüp
durur. Bir türlü dur durak bilmeyen söz konusu huzura-gel irili
şe karşın havfın huzuru, en zati fırlatılmışlığımıza bizi geri götürdüğü
için dur durak bilen cinstendir. Eksistensiyal anlamı yüzünden havf,
kendini ilgilenilebilir bir şeye kaybedemez. Buna benzer bir şey, havfa
benzer bir bulunuş içinde cereyan ederse, o zaman o korkudur, çünkü
hergünkü anlayışımız korkuyla havfı birbirine karıştırmaktadır. Havfın
huzura getirişi dur durak bilen cinsten olsa da, kendini kararlılık sayesinde
husule getiren içinde-bulunulan-an karakterinde değildir o. Zira
havf, mümkün olanın kararlılığının haletiruhiyesine taşır bizi. Onun huzurudur
ki, bizzat ve sadece o olarak mümkün olan içinde-bulunulan-
ana atlam aya hazır tutar bizi.
Havfın kendine özgü zamansallığı (asli olarak oldutn-olasılık üzerine
temellenmiş olması ve istikbal ile huzurun ondan hareketle husule
gelmesi yani), havf haletiruhiyesinin kudretinin nasıl mümkün olduğunu
da göstermektedir bize. Zira havf içindeyken Dasein, tamamıyla üryan
tekinsizliğine geri taşınmış ve ona meftun olmuş olmaktadır. Fakat
söz konusu meftunluk, Dasein’ı “dünyevi” imkanlardan geri taşım akla
kalmaz, ona aynı zamanda sahih varlık-imkamnm imkanını da verir.
Korku ve havf denilen bu iki haletiruhiye, “serencam akışı” içinde
“izole” biçimde “karşılaştığımız” birer fenomen olmayıp, bir anlamaya
hep haletiruhiye kazandırıcı olup, kendilerini bundan hareketle
belirlerler. Örneğin korkunun vesilesi, çevreleyen-dünya içinde ilgilendiğimiz
varolanlardır. Öte yandan havf, bizzat Dasein’ın kendisinden
neşet, eder. Korku dünya-içinde karşılaşılanlardan fırlayıp üzerimize
çökef. Havf ise, fırlatılmış bir ölüme-yönelik-varlık olan dünya-
içinde-varolmaktan sudur eder. Havfın Dasein’dan “sudur edişi”, za-
mansal anlamı bakımından şu demektir: havfın istikbal ve, huzuru,
tekrar edilebilirliğe geri taşıma anlamındaki asli bir oldum-olasılıktan
hareketle husule gelmektedir. Sahih havf, aslında kapalılığı-açma~kararlıhğmdaki
bir Dasein’dan sudur edebilir sadece. Kararlılık içindeki
Dasein korku nedir bilmez. Fakat havfın imkanım anlar ve onun haletiruhiyesinin
kendini engellemediğini veya kafasını karıştırmadığını
bilir. Havf Dasein’ı “boş” imkanlardan hür bırakır ve onun sahih imkanlara
serbest kalm asını sağlar.
365