Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

de Dasein bugün, şurada varoluşu bakımından kapsamı henüz tam
olarak çözülemeyen bir “dünyasal” mesafeleri kaldırma sürecini yaşamakta,
bunu ise hergünkü çevreleyen-dünyanm dairesini genişletip
onu yok etme tarikiyle yapmaktadır.
Mesafe-kaldırma belirli bir el-altmda-olanın belirli bir Dasein’a göre
uzaklığının açıkça tahmin edilmesi demek değildir. Çünkü mesafe-kal-
dırmaklık asla bir uzaklık olarak telakki edilmemektedir. Eğer bir uzaklık
tahmin edilecekse bu, hergünkü Dasein’m eğleştiği belirli mesafelere
izafeten yapılmaktadır. Sayısal açıdan söz konusu tahminler kesin olmayabilir
ve farklılıklar gösterebilir, ama yine de uzaklık tahmini, Dasein’m
hergünkülügü içinde kendine has ve tümüyle anlaşılır bir belirlenime
sahiptir. Şöyle deriz mesela: şuraya kadar kolayca yürüyebilirsin,
hemen şuracıkta, “taş atımı” uzaklığında. Söz konusu ölçüler, sadece
mesafe “ölçmek” için söylenmiş şeyler değildir. Zira bu şekilde tahmin
edilen mesafelerin [106], ilgilenici bir-şey-için-bakışsal biçimde yakınına
varabileceğimiz bir varolana ait oldukları ifade edilmeye çalışılmaktadır
esasen. Çok daha kesin bir ölçü kullanıp, “oradaki ev buradan yarım
saat uzaklıkta” dediğimizde mesela, yine de tahmini bir uzaklıktan
bahsediyor oluruz. Zira “yarım saat” aslında 30 dakika demek değildir,
yani niceliksel bir uzanım anlamındaki bir “uzunluğu” olan bir süre değildir.
Başka bir deyişle bu süre, hep alışık olduğumuz hergünkü “ilgilenmelerimizin”
bağlamından hareketle tefsir edilmektedir. Keza mesafeler
(“resmi” olarak hesaplanmış ölçüler bulunsa bile), öncelikle hep
bir-şey-için-bakışsal tahminlerdir aslında. Bu tür tahminlerle mesafesi-
kaldırılanlar hep el-altmda-olanlar olduğundan onlar, kendine has dünya-içinde
karakterlerine sahip olmaya devam ederler. Mesela buna,
uzaktaki varolanlara vasıl olma yollarının her gün birbirinden farklı
uzunluklara sahip olabilmesi durumu da aittir. Çünkü çevreleyen-dünya
içindeki el-altında-olanlar, Dasein’dan kopup onu aşmış “ebedi bir
gözlemci” için mevcut değildirler. Onlar, Dasein’ın bir-şey-için-bakışsal
ilgilenici hergünkülügü içinde karşılaşılanlardır. Bir yere, vasıl olmak
üzere yola koyulan Dasein, mevcut-olan bir cismani nesne olarak belirli
bir mekansal uzunluğu katediyor, “kilometreleri yiyip tüketiyor” değildir.
Çünkü yakınlaşma ve mesafe-kaldırma, yakmlaşılana ve mesafe-
si-kaldırılana yönelik olarak var olmadır. “Nesnel” bakımdan uzun bir
yol, bazen “nesnel” bakımdan kısa bir yoldan daha kısa gibi gelebilmektedir
(çünkü bu, zor bir vazifeye giden bir yol olabilir ve bu yüzden sonsuz
uzunlukta gelebilir). Fakat tam da söz konusu “gibi gelm elerde” şu
veya bu dünya sahih olarak el-altında-olm aya başlar. Mevcut-olan nesne­
110